مهم‌ترین اولویت‌هایی که دولت باید به کار بگیرد شامل دو مورد است. اولین اولویت، سیاست خارجه که به صورت مشخص تعیین تکلیف برجام است. تا زمانی که تکلیف برجام مشخص نگردد و بحث انرژی هسته‌ای ایران به سرانجامی نرسد این تنش، تنشی ماندگاری خواهد بود. همچنان که در یک دهه گذشته ما این تنش را داشتیم. به ویژه پس از سال ۹۷ که ترامپ از برجام خارج شد تقریبا تمام شاخص‌های اقتصادی کشور کاهشی شد؛ نرخ رشد اقتصادی کاهش و نرخ بیکاری افزایش پیدا کرد. عدم احیای برجام باعث شد نه تنها روابط تجاری به حالت عادی برنگردد، سرمایه‌گزاری نیز چه داخلی و چه خارجی دچار ابهام شد. علی‌رغم تمام این‌ها خروج سرمایه نیز اتفاق افتاد. هم سرمایه مادی و هم سرمایه انسانی؛ سالانه هزاران نفر از کشور خارج می‌شوند. به خصوص فارغ‌التحصیلان بهترین دانشگاه‌های کشور که همه شاهد آن هستیم. زیرا افراد چشم اندازی برای کسب و کار در داخل کشور ندارند. به نظر می رسد اگر روابط خارجی و برنامه هسته ای کشور به سرانجام برسد یک مانع مهم از سر راه کشور برداشته شده است و همچنین البته حل مشکل FATF
موضوع دیگر اقتصاد است. بحث اتخاذ سیاست‌های علمی و اقتصاد پایه است. سیاست‌ها چه در بانک مرکزی چه در وزارت اقتصاد و چه در سازمان برنامه و بودجه از اقتصاد علمی بدور است. اگر مبنا، مبنای علمی نباشد ما دچار مسئله هستیم؛ مثل لایحه بودجه امسال که رشدش حدود ۴۰ درصد است و طبیعی است که کسی انتظار ندارد از این لایحه بودجه، کاهش نرخ تورم استخراج بشود.
اگر دولت سیاستی را اتخاذ کند که تورم کاهشی و تحت کنترل باشد منجر به آرامش در همه بازارها خواهد شد. اگر مردم امروز سرمایه اندکی دارند و به سوی خرید ارز و طلا و یا خودرو می‌روند نمی‌خواهند ارزش پول آن‌ها کم بشود. لذا یکی از مهم ترین اولویت‌های دولت این است که ساز و کاری را انتخاب کند که تورم کاهشی باشد. نمی‌شود بیماری دارای تب ۴۰ درجه باشد و گفته شود این بیمار برود ورزش بکند. اقتصاد ایران در چند سال گذشته به معنی واقعی دچار تب شدید شده است. این تب شدید همان تورم است. دولت برای کنترل این تورم نیاز دارد که تصمیمات سخت بگیرد. این سیاست‌ها هم سیاست‌های انقباضی و انضباط پولی است که در سال گذشته دولت توانست بخشی از رشد نقدینگی را کم کند این هدف باید دنبال شود دولت باید به دنبال یکسان‌سازی نرخ ارز باشد و واقعی کردن نرخ بهره بانکی باشد. اگر دولت قیمت‌ها را واقعی کند و همچنین به بهره‌وری اقتصاد توجه بکند آن زمان می توان به آینده امیدواری داشت. لذا دولت باید به یک بسته سیاستی که در آن هم توجه به حل مشکلات سیاست خارجی باشد و هم مسایل مهم اقتصادی به عنوان راهبرد انتخاب و اجرا کند.
