در روزهای اخیر به دلیل بیماری یکی از بستگان، چندین بار در بیمارستان حشمت رشت حضور داشتم. در طول این مدت، متوجه رفتار تند و خارج از ملاحظه بسیاری از پرستاران با بیماران شدم. رفتارهایی که دیدن آنها برایم بسیار سخت و ناراحت‌کننده بود.
به دفعات متعددی از رفتار تند پرستاران شنیده بودم خصوصا در مراکز درمانی دولتی دیگر خصوصا بیمارستان پورسینا. این تجربه نه تنها برای من غیرمنتظره و ناراحت‌کننده بود، بلکه منجر به تأملاتی درباره تاثیر رفتار پرستاران بر بیماران و کیفیت مراقبت‌های پزشکی شد.
البته باید اذعان کرد که فشار کاری زیاد و سختی کار پرستاران کاملاً قابل درک است. پرستاری حرفه‌ای طاقت‌فرساست و ساعات طولانی، تعداد زیاد بیماران و شرایط استرس‌زا به راحتی می‌تواند فرسودگی جسمی و روانی را برای آنها به همراه داشته باشد.
اما در این میان نباید فراموش کرد که برای بیماران نیز شرایط به شدت دشوار و چالش‌برانگیز است. بسیاری از این بیماران به دلیل بیماری‌های جدی، جراحی یا مشکلات جسمی دیگر ممکن است حتی قادر به انجام ساده‌ترین کارهای روزمره خود نباشند.
در این لحظات است که هرگونه بی‌ملاحظگی یا برخورد نامناسب، می‌تواند فشار روحی مضاعفی بر بیماران وارد کند. بیمارانی که نیاز به توجه و حمایت دارند، به ویژه در لحظاتی که احساس ضعف و آسیب‌پذیری می‌کنند، نیازمند رفتار مهربانانه و انسانی پرستاران هستند. اینجاست که اهمیت و جایگاه شغل پرستاری بیشتر از هر زمان دیگری مشخص می‌شود.
چالش‌های حرفه پرستاری: از فشار کاری تا تأثیرات آن بر رفتار پرستاران
پرستاران در خط مقدم درمان و مراقبت از بیماران قرار دارند. آنها نه تنها مسئولیت‌های حرفه‌ای خود را در قبال درمان و رسیدگی به بیماران دارند، بلکه باید در مواجهه با بیماران، مهارت‌های ارتباطی و همدلی را نیز به کار گیرند. هر چقدر هم که شرایط کاری دشوار باشد، رعایت حال بیماران و همراهانشان یک اصل اساسی است که نباید فراموش شود.
عواملی که روی کمیت و کیفیت کار پرستاران تاثیرگذار است اغلب فشار کاری زیاد، شرایط نامساعد بیمارستان و عوامل فردی و شخصی است. پرستاران اغلب با حجم بالای کار، شیفت‌های طولانی و تعداد زیاد بیماران مواجه هستند که می‌تواند به خستگی و فرسودگی آنها منجر شود.
همچنین کمبود نیروی انسانی و تجهیزات مناسب می‌تواند فشار بیشتری به پرستاران وارد کند و باعث عصبانیت یا بی‌حوصلگی آنها شود. علاوه بر اینها پرستاران هم مانند همه ما انسان‌هایی با زندگی شخصی و چالش‌های آن هستند در نتیجه برخی رفتارها ممکن است ناشی از مشکلات شخصی، استرس یا عدم مهارت‌های کافی در مدیریت ارتباطات بین‌فردی باشد. با توجه به همه اینها این سوال مهم ایجاد می‌شود که چه باید کرد؟
آیا وجود همه این چالش‌ها توجیهی منطقی و قابل قبول برای رفتار دور از ملاحظه برخی پرستاران است؟ وقتی شرایط کاری و محیطی مساعد نباشد نمی‌توان انتظار کیفیت کار را داشت، لذا شاید بهتر باشد مرور و بررسی بر شرایط کاری شده و تلاشی در جهت بهبود آن صورت گیرد به عنوان مثال کاهش فشار کاری با افزایش تعداد پرستاران، آموزش مهارت‌های ارتباطی برای کمک به پرستاران در مدیریت استرس و ایجاد برنامه‌های مشاوره و حمایت روانی برای کاهش فرسودگی شغلی می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.
لزوم توجه به سلامت روان بیماران: پیوند استرس روانی و سلامت جسمی
با در نظر گرفتن همه این چالش‌ها برای پرستاران، از سوی دیگر باید این را هم در نظر داشته باشیم که بیماران نیز در این فرآیند به شدت آسیب‌پذیر هستند و رفتار پرستاران می‌تواند نتایج عمیقی بر وضعیت روانی و روند بهبودی آنها بگذارد. رفتار تند کادر درمان اثرات متعددی را بر بیماران، مثل اثرات روانی، کاهش اعتماد، تروما و خاطره تجربه منفی بیمارستان، نیز خواهد داشت که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت.
رفتارهای نامناسب می‌تواند به استرس، اضطراب و احساس عدم امنیت در بیماران منجر شود، که در نتیجه آن روند بهبود نیز به کندی پیش خواهد رفت. بیماران به پرستاران اعتماد می‌کنند، رفتارهای تند، این اعتماد را خدشه‌دار می‌کند و در نهایت به تجربه‌ای ناخوشایند برای بیمار تبدیل می‌شود و ترومایی که در اثر این رفتار ایجاد می‌شود باعث می‌شود تجربه کلی بیمار از بستری در بیمارستان بدتر شده و نگرش منفی به سیستم درمانی ایجاد شود.
بنابراین همانطور که وضعیت پرستاران می‌تواند بهتر شود، می‌توان ملاحظاتی را برای وضعیت روانی بیماران نیز در نظر گرفت. شاید بد نباشد که در نظر داشته باشیم که وضعیت روانی نامساعد پیامدهایی بر سلامت جسم خواهد داشت. زمانیکه که استرس و تنش محیطی وجود داشته باشد قطعا روی وضعیت سلامتی و روند بهبودی بیمار هم اثر خواهد داشت. هدف از بستری شدن و تحت درمان قرار گرفتن بهبود وضعیت جسم است ولی چرا به وضعیت روانی توجه نشده است؟
خستگی و فشار کاری پرستاران قابل فهم است، اما اینکه با وجود این فشارها، پرستاری بتواند با ملاحظه و احترام رفتار کند، نشان از تعهد و ارزش والای این حرفه دارد. در این میان توجه مسئولین بیمارستان‌ها و نهادهای بهداشتی به این مساله بسیار مهم است زیرا با بهبود شرایط کاری و فراهم آوردن حمایت‌های روانی برای پرستاران، می‌توان شرایط بهتری هم برای بیماران و هم برای پرستاران فراهم خواهد شد. نقش پرستاران در فرآیند درمان غیرقابل انکار است، اما هیچ چیزی نباید بر لزوم رعایت کرامت و احترام بیماران سایه افکند.
نظرات بسته شده است.