جان و سلامت کارکنان بخش‌های دولتی و خصوصی در خطر است

همه گیری و شیوع ویروس کرونا و به مخاطره افتادن سلامت و امنیت جانی شهروندان، اگرچه ضعف نظام مدیریت در عدم اطلاع‌رسانی بموقع، قرنطینه نشدن مناسب و مقتضی، ناتوانی در تهیه امکانات مناسب و غیره را به منصه ظهور رساند و جامعه را متصور به “بی دولتی” یا “ناکارآمدی دولت” نمود، اما به موازات نشان داد که جامعه ایران از چه سرمایە‌ی انسانی ای برخوردار است.

در بحران کرونا، سرمایه انسانی در بخش سلامت و درمان (پزشکاران، پرستاران و سایر کادر درمان) نشان داد که هم از توانمندی و هم آن اندازه از تعهد و فداکاری برخوردار است که برای تضمین سالمت و حیات هموطنان خود، اِبایی از به خطر انداختن جان خود نداشته و ایثارگرانه در خط مقدم جنگ، آماده جانفشانی باشد. این شایستگان، شایستۀ بهترین درودها و سپاسها هستند.

اهمیت جان و سلامت شهروندان، مستلزم آن است که در مقابله با بحران کرونا، فرماندهی با شخص اول قوه مجریه باشد. ریاست محترم جمهور در وضعیت بحرانی موجود، چه کار مهمتری از فرماندهی بحران کرونا دارد که این مهم را به وزیر بهداشت تفویض کرده که مشخص نیست چه میزان قادر به همراه کردن دستگاهها و نهادهای عمومی و دولتی با خود است.

کانون وکلای دادگستری گیلان به تأسی از سایر کانونهای وکال، آمادگی خود بر ارائه خدمات مشاوره و معاضدت حقوقی و نیز وکالت رایگان این عزیزان را در صورت نیاز تا یک سال آتی اعلام می‌دارد. اما قدردانی از کادر سلامت و درمان، نباید ضعف نظام مدیریتی حاکم بر کشور را در مساله کرونا تحت الشعاع قرار دهد.

در راستای بیان حقوق حقۀ شهروندان، طرح پرسشها و ابهامات آتی، ضروری به نظر می‌رسد:

۱- چگونه و با چه منطقی قابل دفاع است که از یک سو، شهروندان را به حضور در منزل و عدم خروج از آن دعوت می‌کنیم و از سویی دیگر، ادارات و نهادهای عمومی را تعطیل نکرده و جان و سلامت کارکنان ادارات و نهادهای عمومی و خصوصی و مراجعه کنندگان را به مخاطره می‌افکنیم؟

۲- اهمیت جان و سلامت شهروندان، مستلزم آن است که در مقابله با بحران کرونا، فرماندهی با شخص اول قوه مجریه باشد. ریاست محترم جمهور در وضعیت بحرانی موجود، چه کار مهمتری از فرماندهی بحران کرونا دارد که این مهم را به وزیر بهداشت تفویض کرده که مشخص نیست چه میزان قادر به همراه کردن دستگاهها و نهادهای عمومی و دولتی با خود است. مکاتبه اخیر نامبرده با رییس جمهور در عدم انجام تعهدات وزارت صنعت، گویای واقعیت است.

۳- با توجه به شیوع گسترده ویروس کرونا و تعطیلی بسیاری از کسب و کارها و ابتلاء بسیاری از شهروندانِ نابرخوردار، نظام بیمه و تأمین اجتماعی و سایر نهادهای حمایتی، چه اقدام یا اقداماتی در جهت مقابله با بحران اقتصادی و اجتماعی نموده یا در دست اجرا دارد؟

۴- بی‌توجهی به توصیه مسئولان در خروج از منزل و سیل گسترده مسافرت بویژه به شهرهای شمالی در این ایام خطرناک، جدای از آنکه ضعف نظام آموزشی و فرهنگی کشور را نشان می‌دهد، آیا بیانگر ناتوانی نظام مدیریت در الزام و اجبار به عدم مسافرت در این شرایط بحرانی نیست؟ اتفاقا الزام و اجبار در این شرایط بحرانی برای مصالح مهمتر موجه می‌نماید که به رغم گسترده بودن قدرت نظام مدیریت در الزام و اجبار در حوزه‌های غیرضروری، در این مهم شاهد ناتوانی هستیم.

۵- پیامهای متعارضی که جامعه از نظام رسانه ای شاهد آن است، دلیل دیگری است بر تشتت و عدم یکپارچگی در مقابله با بحران. از یک سو وزارت بهداشت توصیه به عدم خروج از منزل دارد و از سوی دیگر شاهدیم که خبرنگار صدا و سیما، با رفتن به بازار و پوشش رسانه‌ای خرید شهروندان، رفتن به خارج از منزل را عادی، به هنجار و خوشایند جلوه می‌دهد.

در خاتمه یادآور می‌شود که به شهادت مقامات بهداشت جهانی، در ایرانِ درگیرِ مسئله “کرونا”، مشکلی از جهت سرمایه انسانی در مقابله با بحران وجود ندارد. مشکل، کمبود امکانات است. برآوردن امکانات و انجام سایر تعهدات حقوق بشری و شهروندی مستلزم وجود “به زمامداری” است که امید است “کرونا” همگان را متوجه این آسیب نموده و نظام مدیریتی را به اصلاح خود مجاب نماید.

هیأت مدیره کانون وکلای دادگستری گیلان