تجربه شهرداری رشت با این ترکیب از مدیران شهری که یکسالی است قرار شده با اقدامات خود ترافیک را به چالش بکشند، به ما یادآور می‌شود که؛ قرار است همه کار کنیم و هیچ کار نکنیم. اینجا شهری است که؛ مدیران آن “برای راه‌حل‌های مختلف، یک مشکل بزرگ طراحی می‌کنند”.
“هشدار برای ایران 46” یکی از نشست‌های تخصصی بود که برای تحلیل ابعاد ترافیک شهری، ماه گذشته در رشت برگزار شد. به قول یکی از بزرگان شورای شهر در دوره گذشته که برخلاف رشت، اتفاقا اقبال بسیار بلندی داشت؛ “موش دارو پس از مرغ سهراب چرا”. هر چند که این نشست تخصصی در وقت اضافه برگزار شد اما هنوز امیدهایی را برای شهر رشت زنده کرد.
نشست هشدار برای ایران 46، نوشدارو بود، اما برگزار کنندگانش باور داشتند تا قبل از مرگ سهراب، می‌توان از اتفاقات تلخ بعدی جلوگیری کرد و لااقل برای رشت زمان خرید.
این نشست با محوریت نگاهی به معضل ترافیک شهری و شهر انسان محور، اگر چه دیرهنگام برگزار شد اما مدیریت شهری آشکارا به آن بی‌اعتنایی کرد، جوری که انگار هرگز وجود نداشته است. در این لول از مدیریت، تخصصی که بیش از همه در مدیران دیده می‌شود مشکل‌تراشی بیشتر برای شهر رشت، بدون در نظر گرفتن عقوبت اجرای اقداماتی از قبیل احداث تقاطع‌های چندگانه است.
ترافیک و بی‌نظمی‌های بصری در شهر رشت حرف اول را می‌زند. هنوز مشخص نشده شهرداری با هدایت‌های بی‌وقفه شورای شهر قرار است در باب حمل و نقل عمومی و از میان برداشتن گلوگاه‌های ترافیکی، چه اقدام تازه و مدرنی انجام دهد.
شهردار خاموش است و هر آنچه که شورای شهر از او انتظار دارد را بی‌وقفه بر زبان جاری می‌کند. اما واقعا این ترکیب سمی و تکه پاره کردن تعارفات، قرار است شهری مانند رشت را چند سال به عقب براند؟
تا به حال که هر چه در شهر رشت به وقوع پیوسته بر مبنای “حمل و نقل شخصی و غیرعمومی تنظیم شده است. انگار که قرار نیست شهروندان احترامی برای شهر قائل شوند. اما مردم تا حدی بی‌تقصیرند. این ورطه‌ای است که شهروندان ناخواسته به دام آن افتاده‌اند.
زیرا با وجود اقداماتی که در گذشته برای داشتن شهر انسان‌محور در رشت اجرا شده (طراحی و اجرای پیاده راه) اما شرایط به گونه‌ای به جلو نرفته تا شهروندان گسترش ایده شهر انسان محور را دقیقا مطابق با نفع اقتصادی یا غیر اقتصادی خود بدانند.
گفته می‌شود در وضعیتی که رشت در آن گرفتار شده است؛ به هر میزانی که تسهیلات ترافیک سواره از جمله احداث تقاطع غیرهمسطح، پل، تونل یا بزرگراه طبقاتی در آن عرضه شود، تقاضا نیز ایجاد شده و به صورت فزاینده‌ای افزایش پیدا می‌کند.
برای این شهر، حرکت از نو و استفاده از نظرات سازنده متخصصان آگاه با سلیقه‌های جذاب و امروزی در حوزه ترافیک، مدیریت و طراحی شهری، هنوز هم دیر نشده است. به مدیران شهری که هر از چندگاهی از این صندلی مدیریتی به صندلی دیگر مدیریتی منتقل می‌شوند و همیشه خدا مسئولیت برایشان می‌بارد، توصیه می‌شود از تکه پاره کردن تعارفات، رعایت ملاحظات خسته‌کننده، یکسویه نگری و پشت کردن به تخصص‌محوری که مشکلات شهر رشت را اضافه می‌کند دست کشیده و منفعت حال و آینده مردم این شهر را بیش از این قربانی رزومه کاری خود نکنند.
نظرات بسته شده است.