پیروزی پزشکیان در انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری، که مبارکشان باشد جنابشان را با چهار گروه مواجه کرده است، گروه اول موافقان و رای دهندگان به آقای پزشکیان، گروه دوم مخالفان و منتقدان او یا همان طرفداران جناب جلیلی، گروه سوم گروه تحریم‌کنندگان و گروه چهارم آرای باطله (برگه‌های مخدوش و سفید و….)
موضع گروه اول مشخص است در مقابل کمبودها و نقصان‌ها و… صبوری می‌کنند چون ایشان را به عنوان حداقل برطرف‌کننده معضلات و مشکلات پذیرفته‌اند حتی در بسیاری از جاها احتمالا کمبودها را توجیه خواهند کرد و واقعیت هم همین است.
موضع گروه دوم قطعا انتقادی (اگرانتقامی نباشد) از نوع بی‌رحمانه‌اش است چرا که آن را دولت نامقدس و مخالف ظهور امام زمان می‌دانند. علنا نظرات شخص رییس جمهور کاملا در مقابل خود می‌دانند آن‌ها حتی قبل از ورود رییس جمهور به کاخ سعدآباد استارت را زده‌اند (آقای جلیلی برای عزاداران حسینی می‌گوید: اگر جایی ما چیزی گفتیم و دولت عمل کرد که هیچ، وگرنه «ما وظیفه خود می‌دانیم» ورود کنیم!)
آن‌ها در توجیه عدم موفقیت در انتخابات به خودشان رحم نمی‌کنند و یقه همدیگر را می‌گیرند طبیعی است که دولت سایه باشدت وحدت بیشتر عمل خواهدکرد. هارلی دیویدسون سواران، عربده کشان عزمشان را جزم کرده‌اند که نگذارند او موفق شود آتش به اختیاران به هیچ صراط مستقیمی راه نمی‌برند و به هیچکس پاسخگو نیستند خود رای و خودمختار. البته باید بپذیریم رای دهندگان به جناب جلیلی طرفداران واقعی‌تر (ذوب شده) نسبت به طرفداران جناب پزشکیان هستند.
دسته سوم تحریمی‌ها:
دسته سوم خود به چند گروه تقسیم می‌شوند گروهی که اساسا جمهوری اسلامی و دین و مذهب را مناسب حکمرانی نمی‌دانند و آنرا با توجه به عملکرد چند دهه گذشته ناکارآمد می‌دانند.
گروه دوم کسانی که از سیستم به آنحا مختلف آسیب دیده‌اند، کسانیکه بدلیل عدم ثبات اقتصادی آسیب شدید اقتصادی دیده‌اند و گروهی آسیب‌های بحق یا ناحق در جنبش‌های اعتراضی دیده‌اند و هیچ ارگان و شخصی حاضر به پاسخگویی نشده است.
گروهی هم بدلیل اینکه بعد از انتخابات در گذشته مورد بی مهری شدیدی قرار گرفته اند و آن‌ها را داخل آدم ندانسته‌اند بقول نماینده یک دوره و کاندیدای دوره بعد در پاسخ به یکی از دوستان منتقدش که چون در ادوار گذشته کاری نکردید به شما رای نمی‌دهم گفته بود این دوره نوبت شماست. (وعده ی سرخرمن)
دسته دیگر بی‌تفاوتان آن‌ها هم دلایل خودشان را دارند دلایل متنوع و متکثر. مهم‌ترین دلیل آن‌ها عدم تاثیر رأیشان در تصمیم‌گیری‌ها و آینده کشور و برای اثباتش ما را به گذشته حواله می‌دهند گذشته دور نه، گذشته نزدیک.
اما دسته چهارمی هم وجود دارد که معمولا کمتر از آن‌ها یاد می‌شود «آرا باطله». کسانی که آرا باطله به صندوق می‌اندازند هم چند گروهند. کسانیکه کاندیدای مورد انتظار خود را در میان کاندیداها نمی‌یابند (علاقمندان به اصل حاکمیت!) و کسانیکه می‌ترسند اگر رأی ندهند و مهر انتخابات به شناسنامه نخورد ممکن است در بزنگاه‌هایی مانند استخدام پایشان گیر بیافتد و…
هر چهار گروه مطالباتی دارند و در عین حال انتظار دارند رییس جمهور آن‌ها را برآورده کند. کار رییس جمهور فعلی بیش از بیش سخت است. شاید آخرین تیر رأی دهندگان برای رسیدن به مقصود و آخرین امید حکومت برای رهایی از مشروعیت باشد. بادا که همه به آرزوی معقول خود برسند اما باورش سخت است.
همه‌ی گروه‌ها با اصراحت و یا با زبان بی زبانی به پزشکیان می‌گویند «مائیم و نوای بی‌نوایی بسم الله اگر حریف مایی»
نظرات بسته شده است.