«پیگوت‌ها» در سایه‌سار آسمان شهر مه‌آلود چشم‌ها را به مهمانی تماشا و اندیشه فرا می‌خوانند. این روزها روایتی ژرف از نمایشگاه مجسمه‌ی آثار «شعله آریان‌پور» و «داریوش پورقربانی» با عنوان «پیگوت‌ها» در شهر انزلی جاری‌ست و گالری چوم میزبان این آثار و علاقمندان به فرهنگ و هنر است. و اما ما برآن شدیم تا گفت‌وگویی کوتاه با خالقان پیگوت‌ها داشته باشیم. «شعله آریان پور» درباره‌ی خود به مرور گفت: متولد تهران هستم. ۶۶ سال دارم و در زمینه‌های مختلف هنری فعالیت می‌کنم، از داستان و شعر گرفته تا نقاشی و مجسمه‌سازی. به نظرم هنر سیال است و وقتی وارد یکی از عرصه‌های آن می‌شویم، آسان است که به هنر دیگری نیز دست پیدا کنیم.
وی افزود: وقتی کار هنری انجام می‌دهم، آرام می‌شوم و نوعی مراقبه برایم محسوب می‌شود.
و اما «داریوش پور قربانی» نیز چنین اظهار کرد: متولد بندر انزلی، سال ۱۳۵۶ هستم. با حرف‌های خانم آریان‌پور موافقم. برای من هم هنر، ابزار خودشناسی‌ست. جاده‌ای است که می‌شود با آن سفری را شروع کرد و به جاهایی رفت که روی هیچ نقشه‌ای نیست.
این هنرمند درباره آثار به نمایش درآمده، یادآور شد: ۳۰ اثر در نمایشگاه حضور دارند که برای هر کدام شعر و داستان، به زبان فارسی و انگلیسی موجود است. هر پیگوت، در سرزمین داستانی خاص خودش زندگی می‌کند. برای ما داستان‌ها، بستر خلق این موجودات هستند. در واقع از آنجایی که هر دوی ما با ادبیات و شعر تجربه‌های هنری خودمان را شروع کردیم، بدون رجوع به داستان و شعر و اساطیر نخواستیم دست به خلق و آفرینش مجسمه‌های چند بعدی بزنیم. لازم به ذکراست که همه‌ی آثار به صورت مشترک ساخته شده‌اند. از اسکلت کار گرفته، تا زمانی که به آن هویت می‌بخشیم و حالت می‌دهیم. در حین کار، با هیچ نقشه‌ی از پیش تعیین شده‌ای، پیش نمی‌رویم. همه چیز زمانی اتفاق می‌افتد که دست به کار می‌شویم و از ایده‌های همدیگر، در ساخت مجسمه پیروی می‌کنیم.
پیگوت چیست؟
آریان پور در توضیح نام نمایشگاه بیان کرد: اسم «پیگوت» را خودمان خلق کردیم. اولین مجسمه‌ای که ساختیم یک سرش خوک و سر دیگرش بز بود. در انگلیسی خوک می‌شودpig و بز می‌شود goat. ما با ادغام این دو کلمه اسمی برای این مجسمه ساختیم. مجسمه‌ی ما موجودی دوگانه بود، پس نیاز به اسمی عجیب و غریب داشت. بعد از آن موجودات دوگانه‌ی دیگری که در روند تکامل یک طرفش انسان و طرف دیگرش حیوان بود ساختیم. این موجودات در برزخ دوگانگی دست و پا می‌زنند و تلاش می‌کنند برای یگانگی. گفتنی‌ست که تکنیک کار میکس مدیا است و ما از هر نوع موادی که برای استحکام، بافت و فرم در جهت القاء مفهوم کمک کند استفاده می‌کنیم.
این بانوی هنرمند درپایان اظهار کرد: ما با ساخت پیگوت‌ها به بخش‌های ناشناخته‌ای از وجود خودمان سفر کردیم، که گمان می‌کنیم این بخش‌ها میان ما انسان‌ها مشترک هستند. مثل دوگانگی، مثل تضاد، تلاش برای وحدت، جنگ میان انسان و حیوان درون، خیر و شر… پس تصمیم گرفتیم کشف خودمان را با همنوعان‌مان به اشتراک بگذاریم.
پورقربانی وآریان‌پور در بخشی از شرحی که بر این نمایشگاه نوشته‌اند، آورده‌اند: «آنچه از پیگوت‌ها در ابتدا می‌بینیم، موجوداتی چند وجهی هستند که تلاشی خستگی‌ناپذیر برای یکی شدن دارند. هویت گمشده‌ی آنها، موقعیتی جهنمی بود که بر بافت، جنس و ساختشان تاثیر گذاشت. صدها بار پوست انداختن، آنها را چنین موجودات به ظاهر خشن و زمختی بارآورده است. اما در درون‌شان، هستی لطیف و روانی جاری‌ست. آنها از دل مواد بازیافتی شکل گرفتند. چرا که نگران زباله‌هایی هستند، که زندگی انسانی ما تولید می‌کند. پیگوت‌ها دروازه‌ای هستند که مخاطب را دعوت به تامل در دوگانگی وجودی، سفر به سمت وحدت، زدودن تاریکی‌ها و راه یافتن به روشنایی می‌کنند. هر پیگوت با سرنوشتی متفاوت، بیانگر داستانی متفاوت است.»
نمایشگاه «پیگوت‌ها» از ۲۷بهمن تا ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ همه‌روزه به غیر از شنبه‌ها از ساعت ۱۶ الی ۲۰ در گالری چوم به نشانی بندرانزلی، خیابان مهندس مظلوم، پلاک ۶۴ میزبان نگاه علاقمندان است.
