اظهارات ریاست کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر رشت در دفاع از عملکرد مدیریت شهری در رابطه با احداث روگذرها بیش از پیش بیانگر این است؛ حالا که زیرساخت احداث قطار شهری در رشت وجود ندارد، بجای اینکه ابرو را درست کنیم، چشم را هم کور می‌کنیم.
پل‌ها بتنی – خودرویی که علی‌رغم همه انتقادات و هشدارهای به‌زعم کارشناسی شده با محوریت رفع معضل ترافیک رشت، طی بیش از یک سال و اندی در دستور کار مدیریت شهری قرار گرفته و برخی از آنها با عدم مصوبه شورای‌عالی ترافیک کشور به بهره‌برداری رسیده‌اند.
روگذرهایی که اساساً ناهماهنگ با اسناد بالادستی از جمله طرح جامع حمل و نقل و ترافیک بوده و با هزینه‌ای بیش از یک هزارمیلیاردی نیمی از بودجه سالانه شهرداری رشت را بلعیده و حمل و نقل انبوه بَر رشت را منحرف کرده است.
مسعود عباس‌نژاد، رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای ششم رشت در نشست خبری مدیریت شهری رشت در هفته گذشته در پاسخ به سؤال خبرنگار مرور در رابطه با مسدودشدن خط قطار شهری با احداث پل یک‌طرفه باهنر عنوان کرد: واقع‌بینانه نگاه کنیم، قطار شهری در رشت قابلیت اجرایی ندارد.
دوستان ما در دوره‌های گذشته چون عملکرد قابل دفاعی نداشتند، چنین مباحثی را مطرح می‌کردند. فرض کنیم که قطار شهری در رشت احداث شد، اصلاً ۲۰۰۰ مسافر از میدان گیل به میدان شهرداری داریم؟ آیا جمعیت شهری و خیابان‌های ما در رشت به‌گونه‌ای است که در بلوار امام بیش از ۲۰۰۰ مسافر را جابه‌جا کنیم؟
احداث روگذر شهید باهنر دقیقاً در نقطه‌ای از شهر جانمایی شده که در مصوبه اسناد شورای‌عالی شهرسازی ایستگاه تراموا/ قطار شهری پیش‌بینی‌شده بود. خط تراموایی که از میدان گیل به سمت بافت مرکزی شهر امتداد یافته و از بافت مرکزی به سمت شمال شهر و در نهایت به فرودگاه سردار جنگل ختم می‌شود.
بی‌اعتنایی مدیریت شهری رشت به اسناد بالادستی به نحوی است که انگارنه‌انگار در این شهر سال‌ها پیش‌تر طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک تهیه و تصویب شده و پس از آن برای اجرای طرح قطار شهری نیز در سال‌های اخیر مطالعاتی صورت‌گرفته است.
باتوجه‌به نوع نگاه و نگرش این دوره مدیریت شهری که با یک مبانی نظری متفاوت و منسوخ شده تمام هزینه‌های انجام شده برای تهیه طرح‌های توسعه‌ای این شهر را به فراموشی می‌سپارد تا مادام به شهروندان بقبولانند در دوره‌های پیشین در این شهر کاری انجام نشده و تنها شورای ششم برای حل معضل ترافیک رشت روگذرهایی را احداث کرده است.
پر بیراه نیست بگوییم؛ احداث دومینووار روگذرهای شهری در شهر متراکم رشت که با فقدان حمل‌ونقل عمومی مواجه بوده، بیش از آنکه تأمین‌کننده منافع عامه شهروندان این شهر و رویکرد شهری انسان‌محور بوده باشد، بیشتر شباهت به یک خواست مدیریتی داشته تا در کارنامه سازی مدیران شهری و اثربخشی عملکردی این دوره شورایی اثرگذار باشد. اتلاف منابع به سبک بقا را در این میان نباید فراموش کرد حتی با چاشنی استراتژی اشتباه و منسوخ شده!
«دانش آموخته کارشناسی ارشد شهرسازی»
نظرات بسته شده است.