«بهمن صالحی » شاعر پرآوازه گیلان متخلص به « صالح » پس از تحمل یک دوره بیماری طولانی در بیمارستانی در کرج درگذشت.
بهمن صالحی متولد سال ۱۳۱۶ در شهر رشت و یکی از استعدادهای درخشان دوران خویش است. وی که پیش از انقلاب تمایل به تغزل با رویکردهای اجتماعی – آرمانگرایانه داشت، پس از پیروزی انقلاب ، همچون بسیاری از شاعران مستعد و دارای ریشه‌های اعتقادی، اشعارش رنگ و بوی اجتماعی – آیینی گرفته و تجربیات وی از شعر اجتماعی توانسته به رویکرد جدیدش غنایی دوچندان بخشد. صالحی از سال ۱۳۳۳ به سرودن شعر پرداخت که شعرهای او از سال ۱۳۳۵ به طور مداوم در مجلاتی همچون «فردوسی»، «سپید و سیاه» و «امید ایران» منتشر می‌شد. او درآغاز بیشتر به قالب غزل می‌پرداخت، اما پس از آشنایی با نیما یوشیج به سرودن شعر نیمایی روی آورد. در سال ۱۳۴۵ اولین مجموعه شعر خود را با نام «افق سیاه‌تر» منتشر کرد.
مشخصه اصلی آثار بهمن صالحی ، اشعار بی دست‌انداز و با روابط ساده است. چیزی بیش از اینکه مخاطب در نگاه نخست خود دریابد، نمی‌خواهد ارائه دهد، اما حس آن در ذهن ادامه می‌یابد.
از صالحی کتاب‌های متعددی همچون «باد سرد شمال»، «کسوف طولانی»، «نخل سرخ»، «میثاق عاشقان»، «بانوی آب»، «خطوط دلتنگی»، «مردی از گیلان» و «گزیده ادبیات معاصر» چاپ شده و محوراصلی این آثار نیز اجتماعی، مذهبی، دینی، دفاع مقدس، یادکرد بزرگان گیلان و عشق به ایران است.
گفتنی است مراسم پاسداشت ،تشییع و خاکسپاری استاد در زادگاهش گیلان انجام می شود.
