محمود نامجوی در تاریخ اول مهرماه سال ۱۲۹۷ هجری شمسی، در محله‌ی استاد سرای رشت چشم به جهان گشود. پدرش تقی خان و مادرش سکینه خاتون شهریاری بود.
وی در سن ۱۱ سالگی ورزش را شروع کرد. در زورخانه با ورزش های باستانی آشنا شد و کشتی محلی گیلکی را نیز یاد گرفت و در آن به قهرمانی رسید. در کشتی گیله مردی به برنده بازی جایزه‌ای به نام «برم» داده می شد و نامجو هنگامیکه برنده می‌شد، آن را به حریف بازنده خود می‌داد و می‌گفت «این کار صفای خودش را دارد.» وی در رشته آروباتیک نیز سررشته داشت و در جشن هزاره فردوسی ۱۳۴۱ با اجرای حرکات آکروباتیک برای اولین بار نشان افتخار گرفت.
محمود در سال ۱۳۱۶، در بیست سالگی به تهران رفت و در یک کارگاه نجاری مشغول به کار شد و همزمان در باشگاه به تمرین ژیمناستیک و شمشیربازی پرداخت. او با بلند کردن وزنه تا حدودی آشنایی داشت وبرای اولین بار در سال ۱۳۱۷ ببه روی تخته وزنه برداری رفت و موفق شد ۶۰ کیلوگرم را پرس کند. وی در دوران سربازی نیز به تمرینات وزنه برداری میپرداخت. او با تمرین فراوان و پشتکار در سال ۱۳۱۹ برای شرکت در مسابقات قهرمانی کشور اعلام آمادگی کرد و به راحتی رکورد ۲۵۰ کیلوگرم را به دست آورد.
محمود نامجو پس از پیروزی‌های فراوان در ایران و با ورود ایران به فدراسیون بین المللی وزنه برداری، در سال ۱۹۴۷ همراه تیم ایران در مسابقات اروپایی در شهر هلسینکی فنلاند، به صورت مهمان شرکت کردند. در بازی های ۱۹۴۸المپیک لندن، تیم وزنه برداری ایران مربی نداشت و با به ریختن حال مزاجی‌اش، متاسفانه محمود نتوانست به سکوی قهرمانی راه یابد و مقام پنجم را کسب کرد. سال بعد در مسابقات جهانی ۱۹۴۹ شوینیگن هلند، نامجو قهرمان جهان و برنده نشان طلا شد و با جا به جا کردن حدنصاب جهانی مورد ستایش مطبوعات جهان قرار گرفت و بسیار محبوب شد. وی دومین نشان طلای خود را در مسابقات قهرمانی جهان ۱۹۵۱ میلان به دست آورد، او در یک حرکت ۱۳۰ کیلو را برداشت و یک حد نصاب جدید دیگر برای مسابقات جهانی به دست آورد.
در مسابقات المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی فنلاند، به دلیل تمرینات طاقت فرسا برای افتخارات قبلی، فشار زیادی به ستون فقرات او وارد شده بود و بعد از حرف روسی خود، در مقام دوم قرار گرفت و اولین مدال نقره المپیک را برای ایران به دست آورد. در مسابقات المپیک ۱۹۵۶ ملبورن، نامجو با اختلاف بسیار کم نشان برنز را به ارمغان آورد.
از سال ۱۹۶۰ نامجو که دیگر ۴۳ سال داشت، پس از قهرمانی های فراوانش در سطوح قاره ای و جهانی، میدان را به شاگردانش واگذار کرد. او پس از سلماسی دومین مربی بین المللی بود که در خارج از کشور مربی گری کرد.
مرحوم نامجو در بین سال های ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۲ قریب به ده بار حدنصاب جهانی را جا به جا کرد و زحمت زیادی برای پیشرفت وزنه برداری در جهان کرد و سرانجام در ۳۰ دی ۱۳۶۸، در سن ۷۱ سالگی چشم هایش را به جهان فروبست. سردیس محمود نامجو در خیابان نامجو رشت در کنار ورزشگاه عضدی قرار دارد.
مسابقات انتخابی وزنه برداری المپیک توکیو ۲۰۲۰ امسال در استان گیلان و در شهر رشت برگزار می شود و از آن به نام جام نامجو یاد می‌‌کنند. ۱۶ کشور اردن، ارمنستان، اندونری، ایران، بوسنی و هرزه گووی، بلغارستان، ترکمنستان، قرقیزستان، عراق، مغولستان، کامرون، نروژ، چین، قطر و یمن در این مسابقات انتخابی شرکت خواهند کرد. هر کشور در ۷ وزن به میدان می‌آیند و تیم ایران نیز با ترکیب کاملی در مسابقات حضورخواهد داشت.
طبق گفته‌های مسوولین برگزاری این مسابقات درخواستی بود که توسط عوامل استان گیلان داده شد و فدراسیون جهانی با حضورنام پهلوان نامجو از برگزاری مسابقات در اینجا استقبال کردند.
از نظر کارشناسان، این مسابقات به عنوان یک فرصت و یک تهدید است که در صورت موفق شدن در برگزاری مسابقات، اتفاق های خوبی برای استان خواهد افتاد. اگر بخواهیم در آینده باز هم میزبان این دست رویداد ها باشیم باید حضور خود را در جوامع ورزشی بین المللی بهبود ببخشیم و زیر ساخت های خود را به استاندارد های بین المللی ارتقا دهیم.
این مسابقات در تاریخ ۱۳ بهمن ماه ۱۳۹۸ در سالن ورزشی شش هزار نفره رشت آغاز خواهند شد. این سالن با هزینه های فراوان برای برگزاری این مسابقات آماده شده است و ورود و تماشای این مسابقات برای بانوان و آقایان رایگان است.
👍👍👍