این روزها اگر گذرتان به رشت افتاده باشد یا که شهروند رشت باشید، بعید است در خیابان‌های شلوغ و پارکینگ‌های پر ازدحامش گرفتار نشده باشید. ترافیک و کمبود جای پارک در رشت به یکی از موضوعات اصلی مطرح در رسانه و نیز دغدغه‌ی روزانه شهروندان تبدیل شده است. اما واقعیت این است که این مشکل فقط مختص رشت نیست، شهروندان شهرستان‌های دیگر گیلان هم از وضعیتی مشابه رشت، گلایه دارند.
در شرق استان، لاهیجان و لنگرود دو نمونه‌ی روشن از شهرهایی هستند که زیر فشار افزایش خودروها و نبود زیرساخت‌های ترافیکی، هر روز بیشتر از قبل درگیر قفل شدن خیابان‌ها می‌شوند. در گذشته مدیریت شهری در این مناطق وعده‌ی سامان‌دهی داده‌اند، اما به‌نظر می‌رسد فاصله‌ی میان حرف و عمل هنوز زیاد است.
لاهیجان، با آن‌همه جاذبه گردشگری، مراکز درمانی و خیابان‌های پررفت‌وآمد، سال‌هاست با بحران ترافیک و کمبود پارکینگ دست‌وپنجه نرم می‌کند. خیابان‌های باریک، پارک دوبله، سد معبر مغازه‌داران و کمبود پارکینگ عمومی، شهر را به صحنه‌ای از توقف و انتظار بدل کرده است. طرح جامع ترافیک همچنان روی میز مسؤولان مانده، اما در عمل تغییر محسوسی دیده نمی‌شود.
نتیجه آن می‌شود ترافیک‌های روزانه، گلایه‌ی شهروندان و گردشگرانی که در جست‌وجوی جای پارک، ساعت‌ها در خیابان‌ها می‌چرخند. در حوالی بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، این چالش بیش از هر جای دیگری خود را نشان می‌دهد.
کمبود پارکینگ، پارک در معابر و تردد سنگین ناشی از حضور گردشگران و مراجعان درمانی داخل‌شهری و بیرون‌شهری، همچنان اصلی‌ترین چالش‌های لاهیجان هستند. مانند کوچه توکلی که به‌دلیل تمرکز ساختمان‌های پزشکان، داروخانه‌ها و مراجعه‌کنندگان بسیار، همواره با ازدحام خودروها و کمبود جای پارک مواجه است.
بسیاری از شهروندان در ساعت‌های اوج تردد و شلوغ، که باعث قفل شدن بخش‌هایی از شهر می‌شود، ناچار به استفاده از تاکسی‌های اینترنتی می‌شوند، هرچند این راهکار تأثیر محسوسی در کاهش ترافیک نداشته است. میدان بسیج، میدان شهدا، میدان ممتاز، خیابان‌های امام خمینی، شیشه‌گران، شهید کریمی از جمله مناطق همیشه پرتردد و شلوغ شهر هستند و تقریبا در هیچ خیابانی از شهر چای پارک یافت نمی‌شود.
یکی از مناطق با فشار بالای ترافیک خیابان‌های اطراف استخر لاهیجان است که نمونه بارز آن بلوار شهید مطهری است. البته نمی‌توان با قطعیت گفت که «یک گزارش رسمی جدید و کامل» درباره ترافیک دقیقا در خیابان‌های اطراف استخر لاهیجان منتشر شده، ولی شواهد کافی وجود دارد که نشان می‌دهد این منطقه تحت فشار ترافیکی و بار ترافیکی بالا قرار دارد که به‌دلیل توریستی یودن این منطقه و جاذبه‌های گردشگری آن است. نبود و یا بهتر بگوییم کمبود تعداد پارکینگ در شهرستان لاهیجان نیز بر این مشکل افزوده است.
در حالی‌که لاهیجان با این مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند، همسایه شرقی‌اش، لنگرود نیز از شرایط مشابهی رنج می‌برد. ورودی شهر از سمت لاهیجان، میدان شهید املاکی، از مناطق پرترافیک شهر است. خیابان‌های مرکزی و میدان‌های شلوغی چون بسیج و آیت‌الله شمس لنگرودی هر روز شاهد ترافیک سنگین و پارک دوبله خودروها هستند. بافت قدیمی و فشرده‌ی شهر، نبود کمربندی و کمبود پارکینگ‌های عمومی، تردد را به کابوسی روزمره برای رانندگان تبدیل کرده است. کوچه‌ها و خیابان‌های لنگرود هم‌اکنون «محاصره‌ی پارک وسایط نقلیه» شده‌اند و عبور پیاده‌ها یا تردد عادی شهروندان دچار مشکل است، می‌توان گفت خیابان‌های لنگرود هم در بسیاری نقاط، حالتی شبیه پارکینگ عمومی پیدا کرده است.
کمبود فضای پارکینگ عمومی در مرکز شهر لنگرود به نقطه‌ای از مشکل تبدیل شده است؛ یه‌طوری‌که در حوالی «پل خشتی لنگرود» فضای پارک عمومی وجود ندارد و بخش زیادی از حریم بنای تاریخی به‌عنوان پارکینگ خودروها استفاده می‌شود که این خود نیز به مصداق بارز دیگری از بی‌توجهی به میراث تاریخی و فرهنگی گیلان است.
بحران ترافیک و کمبود جای پارک در شماری از شهرهای استان گیلان به‌وضوح احساس می‌شود. افزایش خودروها، کمبود زیرساخت‌های ترافیکی، نبود پارکینگ کافی و مدیریت ناکافی شهری، شرایط عبور و مرور را برای شهروندان و گردشگران دشوار کرده است. نقاط پرتردد فشار ترافیکی بیشتری را تجربه می‌کنند.
کمبود پارکینگ عمومی در شهرهای گیلان نه‌تنها یک ضعف زیرساختی، بلکه نشانه‌ای از نبود برنامه‌ریزی پایدار شهری است. در حالی‌که رشد تعداد خودروها در استان شتاب گرفته، ظرفیت پارکینگ‌ها تقریبا ثابت مانده است. ترافیک این روزها در شهرهای گیلان فقط یک معضل عبور و مرور نیست؛ نشانه‌ای از بی‌توجهی و ضعف برنامه‌ریزی شهری است.
تا زمانی که طرح‌های جامع ترافیک از روی کاغذ به خیابان نرسند، خیابان‌ها همچنان در تسخیر خودروها خواهند ماند.
