آن چه که صفحه‌های تاریخ به ما نشان می‌دهد باستانی‌ترین غذای خیابانی، ماهی‌های کوچک و سرخ شده‌ای بودند که در رهگذرهای یونان باستان عرضه می‌شدند. اگر بخواهیم کشورهایی را در این زمینه نام ببریم باید از کشور های مالزی، تایلند، چین و در کل جنوب شرق آسیا نام برده شود. این کشورها با غذاهای خیابانی خود منبع درآمدی برای اقتصاد محلی خود ایجاد می‌کنند که در نوع خود به یک جاذبه توریستی تبدیل شده اند.
کشورهای زیادی موزه خوراک دارند؛ آلمان دارای موزه سوسیس، شکلات، نان و شیرینی است، در چین موزه گیاهان دارویی برای بازدید است، آمریکا موزه سیب زمینی و ژله دارد و فرانسه دارای موزه قارچ است.
با توجه به گستره فعالیت‌ها در فضای شهری در رابطه با غذا، نظرم این است که چرا ما باید فقط خیابان خوراک داشته باشیم؟ در واقع ما باید پارک موزه خوراک داشته باشیم که محتوای سبک زندگی گیلانی را به جهان نشان بدهیم، خیابان خوراک به تنهایی برای شهر رشت کافی نیست؛ شاید اگر پنج سال پیش برای ایجاد آن اقدام می‌شد طرح مناسبی بود اما در حال حاضر باید با فضای روز دنیا حرکت کنیم و کارهای جدیدتری انجام بدهیم.
خیابان غذا باید دو هدف عمده داشته باشد: تجهیز برای مردم شهر و تجهیز برای گردشگران که این امر باید با نگاه دقیق و همه جانبه صورت گیرد. از یک خیابان آن هم در شهر رشت نمی‌توانیم انتظار اختصاص به یک موضوع به اهمیت خوراک را داشته باشیم مگر این که از فضای یک پارک فعلی کمک بگیریم تا بار ترافیکی ایجاد نکند و آن پارک نیز کارکرد جدید و فعالی به خود بگیرد.
خیابان خوراک به عنوان یک گذر فرهنگی و گردشگری باید به دور از میدان اصلی شهر باشد و می‌توان گوشه‌ای از یک پارک را به آن اختصاص داد. در فضای پیرامون خیابان خوراک نباید توده‌های بزرگ وجود داشته باشند؛ میدان شهرداری پر از توده‌های بزرگ است مثل هتل ایران، ساختمان پست و ساختمان شهرداری که سه ابرقدرت میدان مرکزی شهر هستند و اگر بخواهیم مسیری جدید در هر طرف خیابان ایجاد کنیم، مشکلاتی را برای کاربری‌های موجود آن به وجود خواهیم آورد.
برای چنین کاری ابتدا باید طرح امکان سنجی و بعد طرح توجیهی تهیه شود که مکان و فضای کار کاملا مشخص شود. نکته مهم دیگر این که از چه وسایل و ابزاری می‌خواهند استفاده کنند. آیا رشت نباید با کل ایران مانند تهران، مشهد، شیراز و بجنورد متفاوت باشد؟ یعنی به جای استفاده از وانت، موتور، سه چرخه و گاری‌های مختلف از اشکال ماکت میوه‌ها و غذاهای گیلانی استفاده شود تا جذابیت بیشتر بصری نیز ایجاد کند.
برای ایجاد خیابان خوراک نظرات کارشناسی متخصصین شهری نیز بسیار مهم هست؛ کارشناس شهرسازی، حمل ونقل و ترافیک، مبلمان شهری، معماری و… کارشناسانی هستند که باید وارد کار شده و با نظرات کارشناسی به بازدهی بهتر کار کمک کنند. امیدوارم شهر رشت با درایت مسوولین ابتدا به مطالعه دقیق و بعد به اجرای درست فکر کند.
خیابان‌هایی در سطح دنیا وجود دارند که رویداد محور هستند و شهر رشت با توجه به ظرفیتی که از آن سراغ دارم می‌تواند خیابانی برای رویدادهای خود داشته باشد ولی این مسیر باید پویا بوده و با توجه به رویدادهای تقویمی شرایط خاص خود را دنبال کند. با توجه به همه این جوانب، بنده شاید خیابانی را در رشت مناسب این ایده معرفی نکنم و به استقرار این خیابان به داخل پارک اکتفا کنم.
