سراوان دیگری در گیلان و این بار در داخل شهرستان تالش وجود دارد که هر بینندهای را متاسف میکند. جایی بنام دفن زباله شهر کوچک لیسار در مرکز بخش کرگانرود تالش.
شهرداری لیسار زبالهها را در داخل محدوده و قسمت غربی شهر، کنار رودخانه و با فاصله ۱۰۰ متری از خانههای مردم دفن میکند. نمونه ای منحصر به فرد بدون در تمام استان در گیلان. ساکنان این منطقه بارها معترض شدهاند و به دادگستری شاکی شدهاند اما اوضاع هیچ تغییری نمیکند.
جایگاه دفن زباله در لیسار هیچ مانع غیرقابل عبوری ندارد و انواع حیوانات اهلی و رها شده در جستجوی غذا کیسه های نایلونی رها شده حاوی انواع زباله درون و کنار چاله روی زمین را پاره میکنند.
شهرداری لیسار یکی از سازمانهای شهری بی برنامه برای زباله در گیلان محسوب میشود. شهروندان میگویند: اینجا تنها شهرداری گیلان است که به جای نصب مخزن زباله از لوله سیمانی برای جمع آوری استفاده میکند. همین لوله ها با انباشت پسماند به محل تجمع و تغذیه اسب، گاو، سگ و گربه در داخل شهر تبدیل شدهاند. این لوله های توخالی حتی شستشو هم نمیشوند و در جای نامناسبی جاگذاری شدهاند و با افزایش گرمای هوا بوی بدشان زندگی را برای ما سخت میکند.
اجباری به نام معیشت از زبالهها
شهرداری لیسار سازمانی با عمر ۲۰ ساله و بدون خودرو حمل زباله در گیلان است. یک دستگاه وانت نیسان آبی رنگ زوار در رفته بدون رنگ آمیزی خاص، چراغ و علامتهای هشداردهنده متعلق به اواسط دهه ۸۰ خورشیدی با یک راننده و حضور دو پاکبان در پشت ماشین که حتی امنیت جانی هم ندارند. آنها هر روز ۲ تا ۳ محموله را جمع آوری میکنند و به محل تخلیه در کنار رودخانه میبرند.
جایگاه دفنی که هیچ مانع غیرقابل عبوری ندارد و انواع حیوانات اهلی و رها شده در جستجوی غذا کیسه های نایلونی رها شده حاوی انواع زباله درون و کنار چاله روی زمین را پاره میکنند. علاوه بر این حیوانات، چند نفر هم هستند که به دنبال مواد ارزشمندی همچون مواد پلاستیکی، فلز، پلی اتیلن، کارتن و …. میگردند. اصرار میکنند تا با موبایل، تصویری از آنها ثبت نکنم. تقریبا همه در این شهر حدودا ۴ هزار نفری آنها را میشناسند اما غم نان است که آنها به اینجا کشانده. یکی از آنها میگوید: ما هم آبرو داریم ولی مجبوریم.
دفع غیربهداشتی زبالهها
اسم این مکان جایگاه دفن زباله است اما کنار رودخانه لیسار. شن و ماسه رودخانه را هر روز و شب در شهر میخرند و میفروشند اما دریغ از یک سطل خاک یا ماسه که روی زباله ها بریزند.
پیش از این تا سال ۱۳۹۶ زباله شهری توسط شهرداری سوزانده میشد و دود و بوی بد شهر و روستاهای اطراف را پر میکرد. تصاویر پایگاه دیارمیرزا در مرداد ۱۳۹۶ شهرداری را بخاطر آلودگی هوا زباله سوزی به چالشی جدی کشید. شهرداری با شکایت اداره حفاظت محیط زیست تالش به مجازات کیفری حبس تعلیقی و انجام اصلاحات ملزم شد.
محل بزرگتری حفاری شده که اکنون پس از ۴ سال بیشتر فضای آن پر شده و باد بوی بد زباله را منتشر میکند. محل دفن معارضانی دارد که هر بار قسمتی از آن را متصرف میشدند و شهرداری زمین هایش را پس میگرفت. اما از ۴ سال پیش تاکنون قسمت جنوبی و پرمناقشه آن کیوی کاری شده و تاکنون شهرداری با متصرف کاری ندارد. بنا بر شنیده ها زدوبندها در این مورد بی تاثیر نبوده است.
استان گیلان ۶۲ جایگاه دفن پسماند دارد که تنها ۳۲ مورد آن رسمی و بقیه غیررسمی هستند. بیشتر این مکانهای دفن در خارج از شهرها و روستاها قرار دارند ولی باز هم مشکلاتی را برای مردم ایجاد میکنند.
بابک باباخانی شهردار لیسار سال ۱۳۹۸ در گفت و گو با خبرگزاری فارس گفته بود: «محل دفن زباله در داخل محدوده شهر قرار دارد و باید هر چه زودتر به بیرون محدوده منتقل شود». برنامه ای که با گذشت حدود ۲ سال هیچ پیشرفتی نداشته است. سید حمداله سیدترابی سخنگوی شورا نیز بیان میکند: مردم همواره در طی ۸ سال گذشته به این محل معترض هستند و ما چاره دیگری جز جانمایی مکانی جدید در خارج شهر نداریم. چند نقطه از سوی شهردار در ساحل چند روستای بخش معرفی شده که تاکنون مجوزی برای آنها صادر نشده است.
جالب اینجاست که رییس شورای اسلامی گیلان و مشاور شوراهای استاندار گیلان از ۸ سال پیش عضو شورای همین شهر است.
ضرورت فاصل ۳ هزار متری با مناطق مسکونی
در ادامه سجاد حسینی، فعال محیط زیست گیلان درباره ضوابط ایجاد محلهای دفن به مرور اظهار میکند: چنین مکانهایی حداقل باید ۳ هزار متر از مناطق مسکونی فاصله داشته باشند اما کمبود زمین و مکان یابی بسیار دشوار در گیلان سبب شده تا چنین فضاهایی خود به خود محدود میشوند. طبق بخشنامه دولت نیز تمام جایگاه های دفن در سواحل گیلان از سال ۱۴۰۰ تعطیل میشوند و اجازه حفاری جایگاه جدید نزدیک به دریا نیز به هیچ سازمانی نمیدهند.
کارشناس گیلانی پسماند با اشاره به برنامگی مدیران شهری گیلان درباره چالش پسماند میگوید: استان گیلان ۶۲ جایگاه دفن پسماند دارد که تنها ۳۲ مورد آن رسمی و بقیه غیررسمی هستند. بیشتر این مکانهای دفن در خارج از شهرها و روستاها قرار دارند ولی باز هم مشکلاتی را برای مردم ایجاد میکنند.
به نظر میرسد در حال حاضر شهرداری لیسار در بی برنامگی باقی مانده و جز دفن غیراصولی راهکار بهتری ندارد.