پزشکان و پرستاران، فرماندهان و سربازان جنگ با بیماریها هستند و چه کسی است که نداند بخش بهداشت و درمان جزو مشاغل سخت جهان محسوب میشود. آیا پرستاری و پزشکی در ایران شغل سخت محسوب میشود یا موعظه کردن؟
اخبار و شایعات منجر به رخدادهای تاسف برانگیزی در ایران شده است. مطبهای پزشکی تعطیل شدهاند و برخی از پرسنل از حضور در مراکز درمانی امتناع میکنند. آیا پزشک و پرستار سوگند خود را شکسته اند یا مشکل از جای دیگری است؟
همه خوب میدانیم امروز در بازار دارو و تجهیزات پزشکی ایران چه میگذرد. کمبود و احتکار در کنار توزیع نامناسب و عدم نظارت باعث شده تا پرسنل درمانگر جامعه اعم از دولتی و خصوصی دسترسی به تجهیزات حفاظت انفرادی در محل کار نداشته باشند. آیا میتوان با یک روپوش و دستکش و ماسک کاری کرد؟
حکایت شیوع بیماری و پزشک و پرستار همان حکایت سرباز بیتفنگ و فشنگ است. قرار است به سرباز بیسلاح و فشنگ تیر خلاص بزنیم؟ بپذیریم که جان همه عزیز است و پرسنل بهداشت و درمان نیز باید امنیت جانی خود را تامین کنند. کسی فراموش نکرده است که دو تن از پزشکان گیلان و یک پزشک در اراک جزو فوتیهای کرونا هستند. سوال اینجاست پزشکان چقدر در مقابل کرونا امنیت دارند؟ آیا میدانید به گفتهی استاندار گیلان قرار است تجهیزات کادر درمانی از روز پنج شنبه توزیع شود؟
تفاوت دستمزد در ایران با کشورهای دیگر گویای همه چیز هست. چه کسی است که نداند طرح جامع سلامت در ایران شکست خورد و زیانکار این طرح پزشک، پرستار و در یک کلام نیروی انسانی بخش سلامت به عنوان سرمایه انسانی بودند. ما تحت شرایط مدیریت نامناسب نیروی انسانی به جنگ کرونا رفتیم و نباید انتظار بهتری داشته باشیم.
حال باید چه کرد؟ سیاست توزیع ماسک کشدار ۴۱۰ تومانی بی فایده که کارکرد چندانی ندارد را برای تسکین جامعه ادامه بدهیم تا مردم با تجمع در مقابل داروخانه ها در خطر ابتلا به بیماری قرار بگیرند. آیا میشود یا به فکر راه چاره باشیم؟
تصاویر کشور دوست و برادر چین گویای همه چیز هست. همان قدر که کالای چینی میخریدیم کمی از مردم و مسئولین این کشور یک میلیارد و دویست میلیونی بیاموزیم. پرسنل درمانی چینی امروز در مواجهه با هر مورد مشکوکی تجهیز شدهاند اما در سرزمین ما با بنزین، سنگ و چماق به استقبال پزشک نگون بخت میروند. چه انتظاری از پزشکان دارید؟
نوشتن طومار، گزارش و شکایت تلفنی و کتبی تاکنون مشکلی را در ایران حل کرده است؟
باید به کسانی که در خط مقدم هستند تجهیزات، پول و امید داد تا با خیال آسوده مبارزه کنند. آیا این بار هم قرار است تهدید کنند و وعده بدهند؟
اگر هم قرار باشد فکری برای مقابله داشته باشیم باید بحران را مهار کرد. اما مانند همه رویدادها این بار هم قرار باشد آمریکا و استکبار را مسئول این اوضاع بدانیم دچار بزرگترین خطای راهبردی شده ایم.
دولت چین بزرگترین آسیب از کرونا را دیده و روزانه هزینه گزاف درمان و تعذیه ۶۸ میلیون نفر را میپردازد. آیا چینی ها حتی اگر موضوع انتشار عمدی ویروس درست باشد بیشتر توان خود را صرف تبلیغات علیه دیگران کردهاند یا به فکر مقابله با اصل بحران و حفظ مردم هستند؟
همه میدانند دلیل ناتوانی مهار کرونا در ایران نتیجه مستقیم ترجیح سیاست بر سلامت است. اما مثل اینکه قرار است همه کاسه ها را بر سر پزشک بشکنیم تا اصل موضوع پنهان بماند.
کرونا را میتوان شکست داد به شرطی که بخواهیم و درست گام برداریم.