وجود ۶۴ پروژه نیمه تمام ورزشی در گیلان (قسمت اول)

سرانه فضای ورزشی در گیلان ۵۲ سانتیمتر مربع است، یعنی هر فرد در گیلان تنها نیم متر مربع فضا برای ورزش کردن در اختیار دارد، در حالیکه این رقم در کشور ۱۲۰ سانتیمتر مربع می باشد و گیلان حتی به پنجاه درصد از سرانه فضای ورزشی کشور نزدیک هم نیست؛ متاسفانه همین مقدار هم به لطف زمین های روباز ورزشی است که در جای جای گیلان تنها فنس کشی شده اند و اسم مکان ورزشی را یدک می کشند تا سرانه ورزشی استان را افزایش دهند.

آمارها می گویند بیش از یک پنجم فضاهای ورزشی گیلان را فضاهای روباز تشکیل می دهند که صرفا با خط کشی و فنس کشی جزو آمار شدند و مقدار کمی تحت عنوان فضای سرپوشیده و سالن ورزشی در استان وجود دارد، از همین رو اگر همتی برای تکمیل ده ها پروژه نیمه تمام ورزشی در گیلان نباشد، نسل آتی مردمان گیلان زمین، مردمانی با فقر حرکتی فراوان خواهند بود که بلاشک در روح و روان آنان نیز تاثیرگذار خواهد بود.

چندی پیش بود که «مریم بخشی» مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان گفت: به مناسبت فرارسیدن هفته تربیت بدنی و ورزش، چهار زمین چمن مصنوعی با اعتباری بالغ بر ۸۰ میلیارد ریال در شهرستان‌های آستارا، رشت و آستانه اشرفیه افتتاح می‌شود. به گفته ی وی تمام اعتبارهای هزینه شده برای این چهار پروژه از محل استانی، ملی و وزارت ورزش بوده که در روزهای هفته تربیت بدنی با حضور مسئولان استانی به بهره برداری می‌رسد. طبق آمار این مقام مسوول هم اکنون ۴۱ پروژه ورزشی نیمه تمام در سطح استان گیلان وجود دارد که برخی‌ها در حال تکمیل و تعدادی هم با حمایت و رایزنی‌های نمایندگان مجلس و مسئولان ارشد استانی به دنبال تخصیص اعتبارشان هستند.

این آخرین گزارش مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان از پروژه های نیمه تمام استان بوده است که هفته تربیت بدنی امسال یعنی حدود دو ماه پیش منتشر شد، وی سال گذشته نیز در گزارشی که از خبرگزاری صداوسیما پخش شد سرانه فضای ورزشی در گیلان را حدود ۵۲ سانتیمتر مربع عنوان کرد که با میانگین کشوری که چیزی حدود ۱۲۰ سانتیمتر مربع هست فاصله فراوانی دارد. امیدوار بودیم با بهره برداری از پروژه های هفته تربیت بدنی سال جاری اندکی بر سرانه فضای ورزشی گیلان افزوده گردد که متاسفانه بعدا مشخص شد، چمن های مصنوعی افتتاح شده (به جز چمن مصنوعی آستارا)، در حقیقت هنوز در حال تکمیل هستند و صرفا جهت آمارسازی در هفته تربیت بدنی در لیست افتتاحی ها قرار گرفتند.

اما موضوع مورد اشاره این مقال این مهم نیست و قصد داریم به وضعیت کل پروژه های نیمه تمام ورزشی استان گیلان بپردازیم که تعداشان خیلی بیشتر از ۴۱ عدد مدیر کل ورزش، یعنی حدود ۶۴ پروژه می باشد.

۱۸ پروژه نیمه تمام، نیمه تمام باقی ماندند

البته مدیرکل ورزش و جوانان گیلان به درستی تعداد پروژه های نیمه تمام ورزشی را ۴۱ پروژه عنوان کرد، چراکه ۱۸ پروژه بزرگ ورزشی استان که برخی ها قدمتی بالای یک دهه دارند متاسفانه نتوانستند از مسیر درستی هدایت شوند و ظاهرا برای ابد نیمه تمام باقی خواهند ماند.

پروژه هایی نظیر سالن ورزشی لسکوکلایه آستانه اشرفیه که از سال ۹۲ بدون کار کارشناسی بر روی زمین بدون سند کلید خورد و ظاهرا امکان تزریق بودجه به آن نیست.

سالن ورزشی سیاهورزان انزلی که از سال ۹۳ کلنگ خورد و پس از اجرای فونداسیون بنا به دلایل نامعلوم تعطیل شد.

چمن مصنوعی زمین تمرین مجموعه ورزشی سردار جنگل رشت که از سال ۹۱ در مرحله اجرا قرار گرفته بود، استخر شنای کوثر مجموعه ورزشی یادگار امام رشت که از سال ۹۳ تخریب شد و توان بازسازی آن ظاهرا وجود ندارد، همچنین است سکوهای مجموعه ورزشی شهید عضدی رشت که سال ۹۶ تخریب شد و دیگر یارای بازسازی آن نیست، سالن تنیس روی میز و سالن سنگ نوردی رشت نیز که سال گذشته کلنگ آن خورد و دیگر خبری از کار اجرایی در آن نشده و عملا مهر تعطیل بر پیشانی آنها حک شده است.

سالن ورزشی روستای چینی جان رودسر را هم باید در لیست پروژه های تعطیل شده قرار داد، این پروژه از سال ۹۳ کلید خورده بود و کار خاصی در آن انجام نشده است.

زمین ورزشی تنیان صومعه سرا هم علیرغم اینکه بعد از هفت سال، بیش از ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته است اما بنا به دلایلی به سرانجام نرسید و تعطیل شد، در صومعه سرا دو پروژه دیگر به نام سالن ورزشی روستای نوخاله و زمین ورزشی روستای هندوخاله هم تیرماه سال جاری کلنگ خورد که هم اکنون بعد از گذشت حدود شش ماه ظاهرا به فراموش خانه اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان سپرده شد، چراکه تاکنون کاری در آن انجام نشده است.

اما فومن نیز به مانند رشت و صومعه سرا لیست بلند بالایی از پروژه های تعطیل شده ورزشی دارد، سالن ورزشی روستای ماکلوان که بیش از ۱۳ سال است تیرهای برافراشته آن زبانزد خاص و عام است، سالن ۱۲۰۰ نفره فومن و سالن روستای رودپیش نیز به ترتیب در سالهای ۹۱ و ۹۴ طی مراسمات مختلفی با حضور نماینده و فرماندار و مدیرکل وقت کلنگ خورده اند اما جز پی کنی اتفاق دیگری در آن نیفتاده و عملا تعطیل شده اند.  البته سالن باستانی فومن را نیز باید به این لیست اضافه کرد که از تیر ماه سال جاری که کار ساخت آن در لیست مجموعه ورزش استان قرار گرفت دیگر رد پای انسان در زمین مورد نظر پیدا نشد تا به امروز که حدود شش ماه از آن تاریخ گذشته است.

لنگرود نیز دست کمی از شهرهای فوق ندارد، چراکه سال گذشته بدون انجام کار کارشناسی سه پروژه بزرگ در این شهرستان کلیک خورد که جملگی امروز متوقف شده اند، سالن ورزشی خالکیاسر، چمن مصنوعی کومله و سالن ورزشی روستای ملاط که امروز پس از صرف هزینه های قابل توجه از بیت المال عملا متوقف شده اند.

اما نکته جالب در خصوص پروژه های نیمه تمام ورزشی استان گیلان اینجاست که به غیر از چهار پروژه چمن مصنوعی زمین فلکده رشت، زمین ورزشی تنیان صومعه سرا، سالن ورزشی مالکوان و سالن ورزشی ۱۲۰۰ نفره فومن که قدمتی در حدود یک دهه دارند؛ نیمی از چهارده پروژه تعطیل شده باقیمانده در زمان مسعود رهنما کلنگ خورده است و نیمی دیگر نیز در زمان مریم بخشی.

با همه این احوال حدود ۴۶  پروژه نیمه تمام ورزشی وجود دارد که برخی با سرعتی لاک پشتی و برخی نیز کمی تندتر در تکاپوی ساخت هستند.

چمن مصنوعی، خدمت یا خیانت

اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان بنا به وظیفه ذاتی خود، اقدام به بستن قرارداد کلانی با یکی از معدود شرکتهای فعال در زمینه چمن مصنوعی در ایران کرده است تا هفت هشت استادیوم بزرگ استان را چمن مصنوعی کند. اما علیرغم اینکه عمر برخی از این قراردادها به یک دهه رسیده است، متاسفانه نه تنها موفق نشد آنها را به اتمام برساند ( به جز آستارا ) بلکه برخی از آنها مثل چمن مصنوعی فلکده رشت بطور کامل متوقف شده است، اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان حتی از فرصتی که بنیاد مستضعفان و جانبازان نیز در اختیار آنها قرار داده، نتوانسته به درستی استفاده کند.

این بنیاد سال گذشته در مصوبه ای تصمیم گرفت در راستای رفع محرومیت زدایی از روستاها، به کمک وزارت ورزش و جوانان، هزار چمن مصنوعی در روستاها بسازد. از همین رو هر استانی که بتواند زمینی بدون مشکل مالکیتی به این بنیاد معرفی کند و کار زیرسازی اش را نیز انجام دهد، بنیاد مستضعفان هزینه نصب چمن مصنوعی را به آنان تقدیم می کند.

در گیلان نیز علیرغم وجود زمین های فراوان در روستاها، تنها هفت زمین در شهرهای رشت، آستانه، رودبار، سیاهکل، صومعه سرا و ماسال برای این منظور به بنیاد معرفی شدند که متاسفانه یک منبع مطلع از بنیاد مستضعفان در این خصوص می گوید، اداره کل ورزش گیلان از همین فرصت هم استفاده ننموده و در حالیکه می توانست زمین های بیشتری معرفی نماید تنها هفت مورد را معرفی کرده و در ضمن همین تعداد محدود را هم نتوانسته به سرانجام برساند در حالیکه در سایر استانها بخش اعظمی از کار انجام شده است و در مراحل بعدی زمین های جدیدتری تعرفه گردیده اند گیلان هنوز نتوانسته است پروژه های خود را به جلو راهبری کند.

اما یک نکته مهم دیگر ابعاد این زمین ها هستند، در حالیکه برای زمین فوتبال حداقل به شش تا هشت هزار متر مربع زمین نیاز هست، همه زمین های معرفی شده از سوی اداره کل ورزش و جوانان گیلان، ابعادی در حدود هزار متر مربع دارند که اصلا به درد ورزش حرفه ای و قهرمانی نمی خورند و صرفا زمینی برای تفریح و سرگرمی جوانان روستاها می باشد در حالیکه کار اصلی وزارت ورزش و جوانان، ورزش حرفه ای و قهرمانی است و بهتر بود این مهم یعنی توجه به ورزش سرگرمی و تفریحی را به شهرداری ها می سپردند.

البته علاوه بر استاندارد نبودن سایز این زمین های ورزشی، بحث نگهداری چمن مصنوعی نیز از جمله مواردی بود که همیشه مورد غفلت اداره کل ورزش و جوانان استان قرار می گرفت و از سرنوشتی که چمن مصنوعی ورزشگاه شهید عضدی رشت به آن دچار شد می توان الگو گرفت و از همین امروز ترتیبی اتخاذ کرد تا این زمین های غیراستاندارد لااقل از بین نروند. اگر این موارد را کنار هم قرار دهیم می بینیم به جای اینکه از فرصتی که بناید مستضعفان در اختیار ورزش قرار داده استفاده بهینه شود، متاسفانه با سهل انگاری این خدمت در حال تبدیل شدن به خیانت است.

قسمت های بعدی گزارش فوق را در روزهای آتی خواهید خواند…