روگذرهایی که از سوی شهرداری رشت در سطح چند نقطه از شهر در حال اجراست، را می‌توان از چند زاویه مورد بررسی قرار دارد. اما اگر بخواهیم از منظر کارشناسی و اصول شهرسازی به آن توجه کنیم به نکات حائز اهمیتی خواهیم رسید.
در شهر رشت، ما با مسأله‌ای به نام ترافیک شهری مواجهیم. در یک یا دو دهه اخیر به جای آنکه شبکه‌های جدیدی در این شهر ایجاد شود، صورت مسأله پاک شده و روگذرهایی احداث شده‌اند که تقریبا می‌توان گفت؛ به زودی تمام سطح شهر را فرا خواهند گرفت. در واقع اگر بخواهیم دورنمایی از چند سال آینده وضعیت رشت داشته باشیم، می‌بینیم که در اکثر شبکه‌های ارتباطی مقطعی این شهر، روگذر احداث شده است.
بر اساس اصول شهرسازی نوین آنطور که در شهرهای بزرگ و متوسط کشورهای دیگر رخ می‌دهد؛ روگذرها منسوخ شده‌اند و دیگر خیابانی وجود ندارد که بخواهد روگذری در آن احداث شود. در واقع ما این وضعیت را فقط در ایران یا در برخی کشورهای همسایه شاهد هستیم.
در ایران برای رفع یک معضل مقطعی، فورا احداث روگذر پیشنهاد می‌شود. اگر نگاهی به همین خیابان‌های سطح رشت بیاندازیم می‌بینیم که در تمام آنها روگذر اجرایی شده است. سوال این جاست که آیا این روگذرها برای حل مسأله ترافیک پاسخ مناسبی هستند؟
به طور مثال روگذری که در خیابان باهنر رشت، به صورت یک طرفه در حال اجراست، سازه‌ای است که مشخص نیست چگونه قرار است بخشی از معضل ترافیک شهر را برطرف سازد.
حتی مابین میدان گیل تا میدان توشیبا هم که قرار است روگذری به صورت یکطرفه اجرا شود مشخص نشده چنین سازه‌ای چگونه قرار است به حل معضل ترافیک کمک کند. یا در سه راه باهنر رشت که جزو شبکه‌های درجه چندم شهر است هم همین اتفاق در شرف وقوع است.
پل روگذری که در سه راه حمیدیان و یا در انتهای خیابان رودباری به سمت بلوار شهید بهشتی در حال احداث است نیز همین وضعیت را دارد. باید از مدیریت شهری پرسیده شود چطور می‌توان در خیابانی که ترافیک آنچنانی ندارد چنین پل روگذر یکطرفه‌ای را بدون هیچ توجیهی احداث کرد؟ در حالی که می‌توانستیم به جای تمام این اقدامات، زیرگذرهایی مانند میدان یخسازی را در سطح شهر اجرا کنیم.
پرسش اینجاست وقتی خیابانی را در این ضلع از شهر ایجاد نکردیم و موجود نداریم چگونه می‌توانیم برای احداث چنین پل‌های روگذری آن هم به صورت یکطرفه اقدام کنیم؟ در این مسیر بعضاً حتی جنایت غیر قابل جبرانی مانند قطع درختان سطح شهر هم به وقوع پیوسته است. در حالی که این درختان جزو میراث یک شهر هستند و بیش از نیم قرن قدمت دارند و با قطع بخش وسیعی از آنها حتی قرار نیست بخشی کوچک از معضل ترافیک شهر رشت برطرف شود.
سازه‌هایی مانند روگذرها هم سیمای شهرها را به هم می‌ریزند و هم توجیهی ندارند. متاسفانه شهرداری و مدیریت شهری در رشت بسیار ضعیف است و توان آن را ندارد که از نظر کارشناسان متخصص استفاده کرده و تصمیم درستی را برای آینده شهر اتخاذ کند و فقط به دنبال اجرای تصمیمات مقطعی است.
شهر رشت به خیابان‌های متعدد نیاز دارد تا بتوان ترافیک‌های سطح شهر را به نقاط دیگر سوق داد. به عقیده من، احداث پل‌های روگذر فعلی، نه تنها از نقطه نظر شهرسازی و ترافیک شهری پاسخگو نخواهد بود بلکه شاید برای چند سال بتواند به مانند یک مسکن عمل کند و بدون شک در آینده بسیار نزدیک مشکل دیگری را به مشکلات شهر رشت اضافه خواهد کرد.
«کارشناس شهرسازی»
نظرات بسته شده است.