بیست سال پس از انحلال سازمان چای در دولت هشتم محمد خاتمی، این‌بار دولت چهاردهم مسعود پزشکیان قصد دارد بار دیگر این نهاد را منحل کند. دولت حتی در نظر دارد در اقدامی مشابه سازمان منابع طبیعی را نیز منحل کند.
«محمد علیجانی» نماینده مردم رودسر و املش در این خصوص می‌گوید: تجربه تلخ انحلال سازمان چای در سال ۱۳۸۳ همچنان در ذهن مردم باقی‌مانده است. تجربه‌ای که باعث کاهش شدید فعالیت‌های چایکاری و افزایش واردات چای شد و در نهایت نارضایتی عمومی را در پی داشت.
وی ضمن محکوم‌کردن این تصمیم گفت: به دولت تذکر می‌دهیم و می‌خواهیم از چنین تصمیماتی که امید چایکاران را نشانه می‌گیرد، پرهیز کند.
بعد از انقلاب، تولید و توزیع چای در انحصار دولت قرار گرفت. سازمان چای تا سال ۱۳۷۰ در اختیار وزارت بازرگانی بود. از سال ۱۳۷۰ با شعار سیاست خودکفایی، سازمان چای از وزارت بازرگانی جدا و به وزارت کشاورزی ملحق شد.
پس از قضیه دپوی هزاران تن چای سنواتی در انبارها، دولت طرح اصلاح ساختار تشکیلاتی چای را در اسفند ۱۳۷۸ تصویب و در سال ۱۳۷۹ اجرا کرد.
سازمان چای در سال ۸۴ با رای دولت هشتم، منحل شد. این تصمیم از آن دست اقداماتی بود که موج مخالفت‌هایی بر تصمیم دولت محمد خاتمی را در پی داشت. با انحلال سازمان چای، ۷۲ هزار خانوار روستایی از چایکاری روی برگرداندند و بالای ۲۰۰ تن چای در مدت کوتاهی در انبارهای تهران فاسد شد و از بین رفت.
در سال ۱۳۸۸ یعنی در دولت نهم احمدی‌نژاد، سازمان چای کشور مجددا تشکیل شد. اخیرا امیدی، نماینده چایکاران در مورد خطر نابودی بیش از ۲۲ هزار هکتار باغ چای گیلان و مازندران هشدار داده است. مشخص نیست با این انحلال، چه سرنوشتی در انتظار صنعت رو به افول چای ایران خواهد بود.
۹۰ درصد باغات چای در گیلان و ۱۰ درصد در مازندران واقع شده است. در گیلان و مازندران بالغ بر ۵۵ هزار چایکار وجود دارد.
