در سالهای اخیر، صادرکنندگان و تجار کیوی با مشکلات متعددی روبهرو شدهاند؛ از مسائل مربوط به QR کد گرفته تا چالشهای بانکی، انرژی و نوسازی سردخانهها. بخشی از این موانع با پیگیری فعالان این حوزه رفع شده، اما هنوز مسیر صادرات کیوی هموار نیست.
یکی از نمونههای بارز، ماجرای تاجری است که محصول خود را به سردخانه سپرد، اما هنگام بارگیری در بندرعباس، به دلیل ایرادات مرتبط با QR کد، اجازه صادرات به او داده نشد. این تاجر چند روز بین رشت و بندرعباس در رفتوآمد بود تا مشکل را حل کند؛ مسالهای که بهخوبی نشان میدهد نبود هماهنگی و تصمیمگیری بهموقع، چگونه فعالان اقتصادی را دچار زیان و نگرانی میکند.
کیوی محصولی استراتژیک و ارزآور برای کشور و بهویژه برای اقتصاد گیلان است. اما تا زمانی که موانع اداری، فنی و زیرساختی از مسیر صادرکنندگان برداشته نشود، نمیتوان انتظار رونق واقعی در این بخش داشت.
یکی دیگر از مشکلات جدی، سرمایه در گردش است. دولت وعده داده از طریق تسهیلات بانکی از صادرکنندگان حمایت کند، اما در عمل بانکها همکاری لازم را ندارند. این بیتوجهی موجب شده بسیاری از فعالان این حوزه نتوانند فعالیت خود را گسترش دهند یا حتی آن را ادامه دهند.
از سوی دیگر، بخش زیادی از سردخانههای استان گیلان با فرسودگی تجهیزات مواجهاند. این سردخانهها سالها پیش احداث شدهاند و اکنون نیازمند بازسازی و نوسازی هستند. تجهیز دوباره سردخانهها نیاز به سرمایه و حمایت دارد؛ اما نه دولت و نه بانکها در این زمینه قدمی برنداشتهاند.
در کنار همه اینها، ناترازی انرژی و قطعی مکرر برق هم به بحرانی جدی تبدیل شده است. وقتی برق چهار ساعت در روز قطع میشود، چطور میتوان انتظار داشت محصولی مانند کیوی که به شرایط پایدار نیاز دارد، کیفیت خود را حفظ کند؟ خسارت ناشی از این قطعیها مستقیما به سرمایه تولیدکنندگان و سردخانهداران وارد میشود.
سال گذشته، همین قطعیها باعث شد سردخانهداران و تجار خسارتهای سنگینی متحمل شوند؛ گاه بین ۲۰ تا ۳۰ میلیارد تومان ضرر برای یک مجموعه. بااینحال، هیچ حمایتی از سوی نهادهای مسؤول انجام نشد و کسی پاسخگوی این خسارتها نبود.
اگر دولت واقعا به دنبال حمایت از صادرات غیرنفتی و رونق اقتصادی در استانهای شمالی است، باید مشکلات این بخش را بهطور جدی و عملیاتی حل کند. رفع موانع QR کد، تامین سرمایه در گردش، نوسازی سردخانهها و حل بحران انرژی، پیششرط ادامه حیات صادرات کیوی است.