سوگواری

مردم‌نگاری دیجیتال یکی ازگرایش‎های مردم‌شناسی است که به مطالعه‌ی زندگی روزمره در بسترهای مجازی می‌پردازد. پژوهش‌گران و صاحب‌نظران این حوزه مطالعاتی، فضای مجازی را «زیست‌جهان»ی می‌دانند که دارای منطق، قواعد و مناسک خاص خود است و در واقع «فرهنگ» خود را دارد. این در حالی است که بسیاری، الگوهای زیست روزمره در این فضاها را، تهدید قلمداد می‌کنند. آن‌هایی که در نظم مالوف فرهنگ‌های پیشین احساس امنیت بیشتری می‌کنند و تغییرات پیش آمده را زمینه ساز زوال هویت‌های ملی و قومی می‌دانند. البته فرهنگ دیجیتال، در مواردی باورهای ریشه‌دار را به…

در فرهنگ‌های کهن، مرگ نه پایان زندگی یک فرد، که آغاز مجموعه‌ای از آیین‌ها و مناسک جمعی بود؛ آیین‌هایی برای تسکین، برای وداع، برای بازسازی پیوندهای اجتماعی. اما جهان امروز، جهانِ زیستن در قاب‌ها و عبور لحظه‌به‌لحظه از اتفاقات است. در این جهان، مرگ نیز در قاب موبایل رخ می‌دهد و سوگواری، به جای آن‌که در میدان‌ها و خانه‌ها شکل بگیرد، به صفحه‌ی گوشی‌های هوشمند منتقل شده است. در جامعه‌ی سنتی، مواجهه با مرگ، یک واقعه‌ی عمیقا جمعی بود. همسایگان، خویشاوندان، آشنایان و حتی رهگذران برای عزاداری گرد هم می‌آمدند. خانه‌ی…

وندی کیگن، ترجمه ماهان سیارمنش همه‌مان این روزها، غصه‌دار چیزی هستیم. مهمانی‌ها، نوه‌هایی که به آغوش مادربزرگ‌هاشان پناه ببرند. سلفی‌های گروهی. گفتگویی بدون ماسک. بوسه. و هرچه که ما را یاد زندگی طبیعی پیش از کوویدمان بیندازد. ما در زمانه‌ی غم همگانی زندگی و تأثیر هزاران کمبود روزانه‌ی کوچک را حس می‌کنیم؛ از روتین‌های عادی که توجهی به آنها نشان نمی‌دادیم تا برنامه‌های بزرگ زندگی که متوقف‌شان کرد‌ه‌ایم. علاوه‌براین، بسیاری‌مان، کسانی را از دست داده‌ایم، یا به دلیل کووید 19 یا چیزی دیگر، آن هم در زمانی که از دست دادن کسی…