تحصیل

ما متعلق به نسلی هستیم که لاکچری‌ترین اسباب بازی‌مان عروسکی بود که وقتی می‌خوابید، پلک‌هایش بسته می‌شد. فرزند شهردار و رفتگر شهر در یک مدرسه درس می‌خواندند، از مدارس هوشمند و لبوبو و بازی‌های آنلاین خبری نبود. فاصله‌‌ طبقاتی هم آن‌چنان محسوس نبود. یک پدر کارگر کم‌سواد با حداقل حقوق هم بعداز چند سال کار و پس انداز می‌توانست خانه کوچکی بخرد، فرزندانش اگر دل به درس می‌دادند می‌توانستند در دانشگاه‌های معتبر دولتی تحصیل کنند و صاحب شغل و منزلت اجتماعی و خانواده بشوند. کودکی ما هیچ چیزش…