فراغت

ما متعلق به نسلی هستیم که لاکچری‌ترین اسباب بازی‌مان عروسکی بود که وقتی می‌خوابید، پلک‌هایش بسته می‌شد. فرزند شهردار و رفتگر شهر در یک مدرسه درس می‌خواندند، از مدارس هوشمند و لبوبو و بازی‌های آنلاین خبری نبود. فاصله‌‌ طبقاتی هم آن‌چنان محسوس نبود. یک پدر کارگر کم‌سواد با حداقل حقوق هم بعداز چند سال کار و پس انداز می‌توانست خانه کوچکی بخرد، فرزندانش اگر دل به درس می‌دادند می‌توانستند در دانشگاه‌های معتبر دولتی تحصیل کنند و صاحب شغل و منزلت اجتماعی و خانواده بشوند. کودکی ما هیچ چیزش…

شکل و شمایل تابستان این سال‌ها دیگر به تابستان‌های چهل، پنجاه سال پیش نمی‌ماند. زمانی تصویر تابستان گره خورده بود به کوچه‌های شلوغ و سرشار از هیاهوی بچه‌ها. کم نبودند کودکانی که پشت جعبه‌ی فرفره فروشی خود می‌نشستند و رویای ثروتمندشدن را در سر می‌پرواندند. آن سال‌ها شرکت در کلاس‌های تقویتی چندان مرسوم نبود. بچه‌هایی هم که تجدید شده‌بودند، خودشان درس می‌خواندند و اشکالاتشان را نزد بچه درسخوان‌های همسایه و فامیل یا خواهر و برادر بزرگتر برطرف می‌کردند. حالا اما مدت‌هاست که تابستان برای بسیاری از بچه‌ها از طعم شیرینش…