یادداشت ویژه

در یادداشت‌های پیشین، به تفصیل به بررسی بحران پل‌های روگذر در شهر رشت پرداخته بودیم؛ پروژه‌هایی که با شعار کاهش ترافیک آغاز شدند، اما امروز خود به کانون‌های جدید بحران تبدیل شده‌اند. طراحی ناکارآمد، عدم پیش‌بینی ترافیک آینده، نبود هماهنگی با شبکه معابر شهری و... از جمله دلایلی بود که این پل‌ها را به جای راه‌حل، به بخشی از مشکل بدل می‌کند. اکنون اما لازم است از منظری دیگر به معماری ناکام ترافیک رشت نگاه کنیم: معضل رینگ شهری ناتمام! اظهارنظر اخیر رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای اسلامی شهر رشت مبنی بر…

باران نم‌نم بر سنگ‌فرش‌های خیس رشت می‌بارید، بوی خاک نمناک در هوا پیچیده بود. با نگرانی به ساعت مچی‌ام‌ نگاه کردم، عقربه‌ها به کندی پیش می‌رفتند، ترافیک سنگین خیابان تختی خودرو‌ها رو مثل مورچه‌هایی خسته به دنبال هم می‌کشاند. امروز نوبت دکتر داشتم آن هم در یک مرکز درمانی شلوغ در خیابان نواب. از وقتی که باران شروع به باریدن کرد ترافیک هم شروع شد. هر چه منتظر تاکسی اینترنتی ماندم خبری نشد، اتوبوس‌ها هم جای سوزن انداختن نبود. نگرانیم بیشتر شد نوبت دکترم داشت دیر می‌شد و حالم هم چندان مناسب نبود از طرفی هم ازدحام و…

ندانی که ایران نشست من است جهان سر به سر زیر دست من است در رویارویی با زباله و پسماند در کوی و برزن پرسشی که به ذهنم می‌رسد این است که براستی چه رویدادی در ذهن یک فرد می‌افتد که تصمیم می‌گیرد زباله‌اش را پرتاب کند؟ چه فرآیندی در مغز او شکل گرفته است که می‌تواند به آسانی از نازیبایی‌های دیداری گذر کند و خودش هم با آن سهیم باشد در به پدید آوردن این قاب‌ها، چقدر می‌توان نقش آموزش، رسانه، خانواده و دولت‌ها را موثر دانست؟! نقش زیرساخت‌ها در مدیریت شهری چگونه و سهم هرکدام چه اندازه است؟ کدام پر رنگ‌تر…

این مطلب را در 13 فروردین نوشتم، روز طبیعت. بعد از دو هفته پرچالش در پیک سفر، فضای دفتر کمی آرام گرفت و من چند ساعت از وقتم را به نوشتن در موضوعی اختصاص دادم که ذهنم را به خود مشغول کرده بود. مدتی است در شبکه های اجتماعی و همچنین در نشریات استان، به معضلات صنعت گردشگری و طبعات منفی ناشی از حضور گردشگر در گیلان پرداخته می شود. معضلاتی همچون زباله و پسماند، ترافیک، کمبود آب و انرژی و تضادهای فرهنگی. همه این موارد را صحیح می‌دانم و در واقع جزو دغدغه های شخصی من است. ولی آنچه باعث نگرانی من شده نوع…

دامن سبز گیلان در طوفان غفلت زخم پشت زخم برداشته و ما دست روی دست گذاشته‌ایم. و اینک باید ترسید از روزی که به قدر یک کف دست از شکوه و  سرسبزی این خطه‌ی سبز درامان نمانده باشد و ما شاهدان آکنده ازحسرتی باشیم که آماج دهن‌کجی انبوه زباله و ویرانی قرار گرفته‌اند. این روزها  درختان شکوفه‌پوش و سرخی شقایق‌های وحشی و گلهای زرد و سفید و آبی بر تنِ عزیزِ زمین نگاه‌ها را به تحسین وا می‌دارد. اما اسف‌بار است که همه‌ی این گستره‌ی شکوهمند، از گزند زباله‌ها در رنج است. زباله‌هایی که دستان نااگاه برجای می‌گذارند و به این…

تصور کنید هر روز یک بشقاب غذای کامل را، بی‌دلیل، در سطل زباله می‌اندازید. حالا این را در مقیاس ۸۵ میلیون نفر تصور کنید! ما سالانه ۱۰۷۰ کیلوگرم زباله تولید می‌کنیم، یعنی وزنی برابر با یک خودروی سواری برای هر نفر! اما این تنها یک عدد نیست، پشت آن واقعیتی تلخ نهفته است: بیش از ۵.۳۹ میلیون تن مواد غذایی سالم و ارزشمند در کشور ما هدر می‌رود! این میزان غذا می‌تواند ۷ میلیون نفر را برای یک سال کامل تغذیه کند، یا ۲.۵ میلیون خانوار تحت پوشش بهزیستی را برای بیش از ۷ سال تأمین کند! اما چرا چنین اتفاقی رخ می‌دهد؟ چرا غذایی…

هیچ بینشی درباره‌ی‌ کلیت زندگی بشری، نمی‌تواند مدعی قطعی برای نشان دادن راه سعادت باشد. از این رو شاید بی‌راه نباشد اگر بگوییم افرادی که در حوزه‌های مختلف به ویژه در حوزه‌ی توسعه فردی و جمعی هستند، با روش آموزش و فرهنگ‌سازی، مردم‌مدار کردن دانش و یا علم به زبان ساده، بیش از هر چیز به دنبال کسب مشروعیت برای خودشان هستند و نه تنها حیات بشری را به سمت توسعه نمی‌کشانند، بلکه به مراتب آن حیات اجتماعی را نیست و نابود می‌کنند. در این زمانه، عالمان حوزه‌ی دانش «اساتید و پژوهشگران علوم انسان» و آگاهانی که بیرون از حوزه‌ی…

۳ ماه پیش و نزدیک به روزهای گرامیداشت روز رشت، با شادوران محمود نیکویه تماس گرفتم. قبلا هم پیش آمده بود که پس از مطالعه آثارش وقتی ابهام و سوالی برایم پیش می‌آمد، شخصا به او تماس می‌گرفتم و او نیز بزرگوارانه پاسخگو بود و حتی ممنون که یادی از او می‌شود. آن روز اما، غرض تنها احوال پرسی نبود و می‌خواستم به بهانه روز رشت، برنامه‌ای تدارک ببینم تا کودکان گروه ماهی سیاه- که چندسالی هست برنامه‌های رشت‌گردی را برای ایشان برگزار می‌کنم- دیداری با او داشته باشیم، آن هم بر سر مزار استاد «ابراهیم پورداود». به…

اَلَم تَرَ کَیفَ ضَرَبُ اللهُ مَثَلاً کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهٍ اَصلُها ثابتٌ وَفَرعُها فِی السّماءِ.  تُؤتی اُکُلَها کُلَّ حینٍ وَیَضرِبُ اللهُ الاَمثالَ لِلنّاسِ لَعَلَّهُم یَتَذَکَّرونَ. (ابراهیم، 24- 25) آیا ندانسته­‌ای که خداوند چگونه مثلی می‌­زند که کلمۀ پاک همانند درختی پاک است که ریشه­‌اش استوار است و شاخه­‌اش سر به آسمان دارد. میوه‌اش را به توفیق پروردگارش، زمان به زمان می‌­دهد؛ و خداوند برای مردم از این مثل­‌ها را می­‌زند باشد که پند گیرند. (ترجمه از استاد خرمشاهی) یک دهان…

نویسنده: شراره بشرا  شش هفت ساله بودم و قد بهار بلند بود، باید سرم را بلند می‌کردم سمت آسمان، جایی که شاخه‌های تیره‌ی درخت گیلاس پیر، غرق شکوفه‌های سفید شده‌ بودند. زندگی سخت بود و بهار، بی‌توجه به غم‌ها و گرفتاری‌ها، از همه‌جا می‌گذشت، مثل سال‌های بسیار بعدش. زیر درخت، حصیر پهن می‌کردم و دراز می‌کشیدم و به ترکیب آبی آسمان و انفجار سفید رنگ شکوفه‌ها خیره می‌شدم. نقش نور و سایه روی صورتم می‌افتاد و پلک‌هایم را می‌بستم. غرق در جهانی که آفتاب، از پشت رگ و پی پلک، نارنجی‌اش کرده‌ بود، با ولع صداها را…