در هفته‌های اخیر بحث ورود چینی‌ها به بخش ساختمان و مسکن ایران مطرح شده که با پرسش‌ها و تحلیل‌های مختلفی همراه بوده است. این پرسش ها که چه عواملی باعث شده ایران برای حل مشکل مسکن و ساختمان سازی به کشورهای بیگانه روی بیاورد؟
شاید این فرض که چینی‌ها تکنولوژی شان پیشرفته تر است و با سرعت و ابتکار عمل بیشتری ساختمان می‌سازند و احیانا با هزینه و مدت زمان کمتر، مدیران کشور را متوجه چین کرده باشد. اینکه کشور نیاز به ساخت واحدهای مسکونی جدید دارد، شکی نیست. دولت فعلی هم که در برنامه ۴ ساله قول ساخت ۴ میلیون واحد مسکونی را داده است اما این درحالیست که تاکنون آمار قابل قبولی از تولید مسکن در طرح های مسکن سازی جدید ارایه نشده است.
پرسش دیگر اینکه چگونه چینی‌ها با تکنولوژی جدید به بازار مسکن ایران وارد می‌شوند، هنوز مشخص نیست. به فرض اگر چینی‌ها با تکنولوژی جدید ساختمان سازی وارد ایران می‌شوند آیا انتقال تکنولوژی ساختمان سازی آنها در ایران اتفاق خواهد افتاد یا خیر؟
هزینه ساخت مسکن چینی‌ها کمتر از ایرانی ها خواهد بود یا خیر؟ هنوز نامشخص است. اینکه چینی‌ها درچه زمینه‌ها و بافت های شهری ورود خواهند کرد؟ در بافت های فرسوده، حاشیه نشین، روستاها و…. آیا در ساخت پروژه‌های دیگر هم ورود خواهند کرد؟ مثلا احداث ورزشگاه‌ها، جاده سازی، خطوط راه آهن، فرودگاه‌ها و غیره. آیا در اجرای پروژه‌های مختلف با شرکت های ایرانی مشارکت خواهند داشت یا به تنهایی عمل خواهند کرد؟ پاسخ این پرسش ها هنوز مشخص نیست.
به هرحال کشور ما برای انجام پروژه‌های مختلف بیش از صد سال است که عمدتا با شرکتهای غربی همکاری کرده است و مسائل منفی و مثبت زیادی تاکنون در عملکرد این شرکتها وجود داشته است. حال با توجه به تحریم های اقتصادی امریکا و کشورهای غربی به نظر می‌رسد این گرایش ایران به شرق و حضور شرکت های چینی در کشور فرصت جدیدی است که باید منتظر باشیم چه اتفاقی خواهد افتاد!
درحال حاضر، هزینه‌های ساخت و مدت زمان ساخت بالا است، در عین حال سرعت ساخت و ساز نیز پایین است و تکنولوژی ساختمان سازی هم پیشرفته نیست و عوامل اجرایی ساخت و ساز نیز مهارت های لازم را ندارند و دانش مهندسین ایران و حتی تعهداتشان در سطح نازلی قرار دارد. برای دریافت پرسش این پاسخ ها باید در انتظار آینده ماند.