این روزها می‌شود به تماشای روایت «بیژن و منیژه» در رشت ایستاد، چرا که نمایشگاه نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای «مونس احمدی‌پور» میزبان نگاه ماست.
حالا شاید نشستن در چهار دیواری قهوه‌خانه‌ها و چشم دوختن به پردهی نقاشی و گوش سپردن به راوی شیرین‌سخن، خاطره‌ای باشد در دوردست زمان، ولی واقعیت این است که پرده‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای بخشی ارزشمند از فرهنگ و هنر ما محسوب می‌شوند. گفتنی است که نقاشی قهوه‌خانه‌ای، شیوه‌ای از نقاشی ایرانی است که مبدأ آن به قصه‌گویی‌ها و تعزیه‌خوانی‌ها در ایران باز می‌گردد. این نوع نقاشی که در برگیرنده‌ی درون‌مایه‌های رزمی، مذهبی و بزمی‌ست در سال های آخر حکومت قاجار و اوایل سلطنت پهلوی قوت یافت و بسیار مورد توجه قرار گرفت.
مونس احمدی‌پور: نقاشی قهوه‌خانه‌ای یک هنر کاملا ایرانی است و می‌تواند برای گردشگران، هنرمندان و علاقمندان به هنر ایرانی جذابیتی خاص داشته باشد.
و اما «مونس احمدی‌پور» که مجموعه‌ای از نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای خویش را در نمایشگاهی با عنوان «بیژن و منیژه» در معرض تماشا قرار داده است، به مرور گفت: در این نمایشگاه ۷ پردهی نقاشی قهوه‌خانه‌ای که روایت یک داستان عاشقانه است با ابعاد یک در یک متر و با تکنیک رنگ روغن به نمایش گذاشته شده است.
وی درباره‌ی چگونگی قدم نهادنش به دنیای نقاشی اظهار کرد: از کودکی نقاشی می‌کردم و در دوران ابتدایی و راهنمایی مورد تشویق معلمان و دبیران محترم قرار داشتم و همواره با این توضیه ایشان مواجه بودم که در همین مسیر پیش بروم. البته کنار نقاشی به خوشنویسی هم می‌پرداختم. در واقع سالها بطور تجربی کار کردم و علی‌رغم بعضی موانع و مشکلات که در زندگی من وجود داشت، از نقاشی و خوشنویسی غافل نشدم تا این که از سال ۱۳۸۸ با ورود به انجمن خوشنویسان رشت، این هنر را به صورت حرفه‌ای آغاز کردم و همچنین از آموزش یک آموزشگاه آزاد نقاشی بهره‌مند شدم و دو سال بعد نیز در رشته‌ی نقاشی دانشگاه گیلان پذیرفته شدم .
این هنرمند که هم اکنون در آموزشگاه نقاشی خویش به آموزش نقاشی و خوشنویسی می‌پردازد، درباره‌ی جایگاه نقاشی قهوه‌خانه‌ای در گیلان بیان کرد: نقاشی قهوه خانه‌ای هنری است که سالهاست به فراموش سپرده شده و به گمانم هم اکنون در گیلان کسی نیست که از نو به این سبک نقاشی بپردازد.
وی با بیان این که تلاش کردم نقاشی قهوه‌خانه‌ای را دوباره با نوعی ساختارشکنی آغاز کنم، گفت: کار این مجموعه نقاشی عاشقانه با همفکری و نظر دکتر «افشین عموزاده لیچایی» عضو هیات علمی دانشگاه گیلان آغاز شد و ما با همفکری هم دو نوع ساختارشکنی برای این مجموعه لحاظ کردیم. البته یک ماه بعد از اتمام نقاشی‌ها متاسفانه دکتر عموزاده به رحمت الهی پیوستند.
احمدی‌پور درباره‌ی ساختارشکنی در این مجموعه نقاشی اظهار کرد: مضمون این مجموعه یک روایت عاشقانه است اما تا پیش از این نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای بیشتر با مضامین مذهبی اجرا می‌شدند؛ از سوی دیگر در این مجموعه نقاشی ما با هفت پرده به ابعاد یک در یک بصورت متوالی روبرو هستیم ولی قبل از این نقاشی‌های قهوه خانه‌ای در یک پردهی ۲ یا ۳ متر اجرا می شدند.
کاربرد امروزی
این کارشناس نقاشی در شرح کاربردی که نقاشی قهوه‌خانه‌ای امروزه می‌تواند داشته باشد، از اهمیت این نوع نقاشی در جلب نگاه گردشگران یاد و تصریح کرد: بعنوان مثال مضمون مجموعه‌ی به نمایش درآمده یک داستان عاشقانه با رنگها، هارمونی و ترکیب‌بندی شاد و فرح‌بخش است و این آثار می توانند در بسیاری از اماکن سنتی بر جذابیت و سروربخشی فضا بیافزاین. لازم به ذکر است که نقاشی قهوه‌خانه‌ای یک هنر کاملا ایرانی است و می‌تواند برای گردشگران، هنرمندان و علاقمندان به هنر ایرانی جذابیتی خاص داشته باشد.
در پایان باید گفت، نمایشگاه نقاشی قهوه‌خانه‌ای «بیژن و منیژه» روزهای ۱۸ تا ۲۵ خردادماه سال جاری از ساعت ۱۷ الی ۲۱ در گالری کلهر به نشانی رشت، بلوار انصاری،خیابان احمدزاده، کوچه‌ی شمشاد، پذیرای حضور علاقمندان است.
