پنج سال پیش فیلم شلاق زدن به معتادان در یکی از کمپ‌های گیلان منتشر شد و با اینکه در فضای مجازی بازتاب زیادی داشت اما هیچ اتفاقی نیفتاد. همان موقع خبرگزاری رکنا نوشت نام کمپی که معتادان را در آن شلاق می‌زنند گام اول رهایی است و در لنگرود فعالیت می‌کند. حالا پنج سال بعد از انتشار آن فیلم؛ فاجعه بزرگ در همان کمپ اتفاق افتاده و ۳۲ انسان زنده زنده در آتش سوختند.
اگر بخواهید در جریان فعالیت‌های این کمپ قرار بگیرید باید بروید لنگرود و بنشینید پای حرف کسانی که روزی به عنوان بیمار در آنجا بستری بوده‌اند. در این سه روز برخی از همان آدم‌ها سرحرف را باز کرده‌اند و از روزهای سیاهشان در این کمپ ماجراها تعریف کرده‌اند. البته فضا غبار آلود است و احتمال دارد برخی شنیده‌ها اصلا درست نباشند ولی کسانی که در جریان فعالیت‌های این کمپ قرار دارند می‌گویند بارها نسبت به روند فعالیت‌هایش هشدار داده شد اما گوش شنوایی وجود نداشته است. اصلا همان فیلم که پنج سال پیش منتشر شد کافی بود تا یک مسؤول دلسوز از خودش بپرسد در این اردوگاه اجباری چه می‌گذرد؟
نکته تلخ ماجرا این است که شعله‌های آتش در کمپ لنگرود این بار خیلی بلند بود و تمام دنیا آن را دید ولی صدها کمپ دیگر وجود دارند که در همین شرایط در حال فعالیت هستند و کسی به آنها توجه نمی‌کند. درست مثل «گام اول رهایی» که سال‌ها کار کرد و هیچ کس به هشدارها، گزارش‌ها و حرف و حدیث‌هایی که درباره اش مطرح می‌شد اعتنا نکرد تا سرانجام ده‌ها انسان زنده زنده سوختند و به خاکستر بدل شدند.
گیلان در ظاهر سرزمین بکری است اما آنچه در باطن این استان می‌گذرد به شدت غم انگیز است. مدام اخبار تلخش منتشر می‌شود و برای اهالی اش سرخوردگی و تحقیر به ارمغان می‌آورد. مردم با هزار و یک بدبختی صورت هایشان را سرخ نگه داشته‌اند و در همه این سال‌ها یکی از مدیران ارشد مملکت از خودش نپرسیده چرا بخش بزرگی از فاجعه‌های کشور در این استان رقم می‌خورد؟ اوضاع آنقدر عجیب است که انگار مدیران مملکت نمی‌دانند بر اساس گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، گیلان رتبه نخست فساد اداری در کشور را دارد.انگار اصلا نمی‌دانند شاخص فلاکت در استانی که طبیعت و کشاورزی و گردشگری و خیلی چیزهای دیگر دارد ۵۰ درصد است.
انگار نمی‌دانند بر اساس آخرین آمارها نرخ فقر گیلان ۳۶ درصد تعیین شده در حالی که میانگین نرخ فقر برای کل کشور ۳۱ درصد است. اگر این‌ها را می‌دانند چرا فکری به حالش نمی‌کنند؟ یعنی در این سال‌ها در بین مدیران کشور حتی یکی نبوده بپرسد چه بر سر این سرزمین عزیز آمده است؟ هیچ کس نبوده؟
