وحیده اسماعیلی/ امیرحسین کریمی
دانشجویان رشته‌های پزشکی و پیراپزشکی در سراسر کشور، اصلی‌ترین گروه از گروه‌های دانشجویی بودند که دوران تحصیل آن‌ها پیش و پس از کرونا بسیار با هم متفاوت بود. رنگ عوض کردن هر ماهه‌ی ویروس کرونا و نبود سازماندهی منسجم در سیستم درمانی کشور وضعیت تحصیلی آن‌ها را بیش از پیش نامعلوم می‌کرد. دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گیلان هم که به عنوان یکی از بحرانی‌ترین مقرهای شبکه‌ی درمانی کشور از اوایل اسفندماه ۹۸ فعال شد، از گزند مشکلات چندگانه‌ی دانشجویی، درمانی و صنفی در امان نماندند.
از طرفی کمبود نیروی دانشگاه علوم پزشکی گیلان ممکن بود آن‌ها را به فعالیت در بیمارستان‌ها مجبور کند و از سوی دیگر با روند آغاز شده آینده‌ی تحصیلی آنان نیز در هاله‌ای از ابهام فرو رفته بود. چند ماه پیش وقتی مسئولان علوم پزشکی گیلان تصمیم گرفتند برای دوره‌های کارآموزی دانشجویان برنامه‌ریزی کنند، در فشردگی برنامه‌ها و کلاس‌ها تنها دانشجویان ترم آخر این دانشگاه توانستند دوره‌های کارآموزی خود را در بیمارستان‌ها انجام دهند.
وقتی هم که تعداد قابل توجهی از دانشجویان این دانشگاه برای طی کردن دوره‌ی کارآموزی خود از خوابگاه‌های دانشگاه استفاده کردند، اوایل تیرماه دانشجویان این دانشگاه خبر از افزایش روز افزون مبتلایان به کرونا دادند. مبتلایانی که عمدتا از میان دانشجویان خوابگاهی بودند. در دهه اول تیرماه دست کم پنج دانشجوی این دانشگاه به کرونا مبتلا شده بودند که منجر به آنلاین شدن دوره‌های کارآموزی شد. آنطور که دانشجویان علوم پزشکی روایت می‌کنند تنها در روز ۱۵ تیرماه تست کرونای ۱۵ نفر از دانشجویان علوم پزشکی مثبت اعلام شد. روندی که به مثبت شدن تست ۱۰ دانشجوی دیگر در یک روز ختم شد و مسوولان دانشگاه را مجبور کرد تمام دانشجویان ترم آخر رشته‌های مامایی و پرستاری را فارغ‌التحصیل اعلام کنند.
کرونا از سویی تاختن آغاز کرده بود و استیصال علوم پزشکی گیلان از سویی دیگر به سرنوشت نامعلوم دانشجویان رشته‌های پزشکی و پیراپزشکی دامن می‌زد. با این حال شورای صنفی دانشجویان دانشکده‌های پرستاری و مامایی سعی می‌کرد شرایط را کمی به سامان کند؛ دانشگاه اذعان می‌کرد برای تامین وسایل حفاظتی دانشجویان به منظور حضور در بخش‌های عفونی ناتوان است و دانشجویان خود باید وسایل مورد نیازشان را تامین کنند. آنطور که از اخبار این تشکل‌های دانشجویی به گوش می‌رسد در نهایت شورای صنفی موفق شد دانشگاه را مجبور کند تا وسایل حفاظتی را با قیمتی پایین‌تر به دانشجویان بفروشد. اتفاقی که وحشت از حضور در بخش‌های مخوف عفونی بیمارستان‌های استان را دوچندان می‌کرد و دانشجویانی که می‌دانستند دانشگاه زیر بار تامین وسایل بهداشتی و محافظتی آن‌ها نمی‌رود به ناچار خود تصمیم به تامین این اقلام گرفتند.
حال بحران جدیدی پیش روی دانشجویان بود؛ دانشگاه که به تامین وسایل حفاظتی نیز نه گفته بود با ارایه‌ی رضایتنامه‌ای به دانشجویان از آن‌ها خواسته بود با امضای آن اعلام کنند در صورت آلوده شدن به ویروس کرونا هیچ مسئولیتی متوجه این دانشگاه نخواهد بود.
روزگار پر التهاب این دانشگاه درحالی طی می‌شد که در نخستین روزهای آبان ۹۹ خبری در گروه‌های دانشجویی این دانشگاه دست به دست می‌شد؛ دو نفر از اینترن‌های بخش عفونی بیمارستان رازی به نام‌های احمدرضا قوتی و نازنین محمدی که هر دو سال آخر تحصیلشان را سپری می‌کردند به کرونا مبتلا شده بودند. دکتر روشن عاشوری، رییس بیمارستان رازی رشت در گفت‌و‌گو با مرور با تایید این موضوع گفت: دو دانشجویی که بر اثر کرونا در این بیمارستان بستری شده بودند پس از طی شدن مراحل درمانشان ترخیص شده‌اند. مرور در پیگیری‌های خود موفق شد این ادعا را تایید کند. دو دانشجوی مذکور از بیمارستان مرخص شده‌اند اما بالتبع هنوز وضعیتی کاملا عادی ندارند.
حذف اینترن‌های داوطلب برای کاهش هزینه‌ها؟
موضوع دیگری که در مدت اخیر اعتراض دانشجویان این دانشگاه را برانگیخته بود فشرده‌سازی کشیک‌ها بود. یکی از دانشجویان در گفت‌و‌گو با مرور می‌گوید: دانشگاه با کاهش اینترن‌های بخش عفونی و حذف اینترن‌های داوطلب موجب فشرده کردن کشیک‌ها شده است. او این اقدام را شانه خالی کردن دانشگاه از پرداخت حق‌الزحمه‌ی نیروهای داوطلب می‌داند و معتقد است دانشگاه با این اقدام فشار کاری بر دانشجویان را عملا چند برابر کرده است.
رییس بیمارستان رازی در پاسخ به این ادعا می‌گوید: بیمارستان رازی جهت حضور اینترن‌های داوطلب هزینه‌ای پیشبینی نکرده بود که اکنون بخواهد از آن صرف نظر کند. بلکه حضور اینترن‌ها در بخش‌های عفونی تنها در راستای فعالیت‌های آموزشی بود که به دلیل سلامت دانشجویان این فعالیت‌ها را کاهش دادیم. او همچنین ادامه می‌دهد: فعلا تمام اینترن‌های ما تنها برای کشیک در بیمارستان حضور پیدا می‌کنند و نه فعالیت آموزشی. از طرفی ما به صورت طبیعی نیز با کمبود نیرو مواجه هستیم و حتی از اینترن‌ها خواستیم تا در شیفت صبح هم در بیمارستان حاضر باشند. این تصمیم به دنبال افزایش ورودی‌ها و بستری‌شدگان گرفته شد و باید به تایید معاونت آموزشی دانشگاه برسد.
آیا سیستم اکسیژن سنترال بیمارستان قطع می‌شود؟
دکتر روشن عاشوری همچنین در پاسخ به شبهاتی در خصوص سیستم اکسیژن سنترال بیمارستان رازی به مرور می‌گوید: تاکنون هیچ بیمار نیازمند به اکسیژنی با کمبود اکسیژن مواجه نشده است. فقط سیستم اکسیژن بخش‌هایی که به اکسیژن نیاز نداشتند با هماهنگی دفتر پرستاری و بخش‌های icu قطع شد تا تعمیرات لوله‌کشی دستگاه اکسیژن‌ساز انجام شود. پراکندگی بخش‌ها و ساختمان‌های بیمارستان رازی و فرسودگی لوله‌کشی سانترال بیمارستان ما را مجبور کرد تعمیرات اساسی انجام دهیم.
او ادامه می‌دهد: همزمان با تعمیرات در بخش‌هایی که نیاز به اکسیژن دارند کنار تخت هر بیمار یک کپسول اکسیژن ۴۰ لیتری نیز در نظر گرفتیم تا در صورت قطع ناگهانی اکسیژن سنترال بلافاصله اکسیژن جایگزین در دسترس باشد.
