چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری تمام و مسعود پزشکیان به‌عنوان نهمین رئیس جمهور ایران انتخاب شد. پزشکیان در مقام ریاست جمهوری چه مسیری در پیش دارد؟
تقابل یا چراغ سبز؛ هسته‌ی سخت نظام در قبال پزشکیان چه خواهد کرد؟
حدس اینکه در داخل نظام سیاسی، چه رویکردی نسبت به دولت او اتخاذ خواهد شد، ساده نیست.
آنچه احتمالا آونگ رابطه‌ی دولت او و نظام سیاسی را تحت تاثیر قرار خواهد داد، اتفاق یا اتفاقاتی است که در جهان رخ می‌دهد؛ دولتی که در آمریکا بر سر کار خواهد آمد، وضعیت سیاسی کشورهای عضو اتحادیه اروپا و مهمتر از همه واکنش اسرائیل به ادامه‌ی سیاست‌های حاکمیت در کشورهای منطقه.
خوش‌بینانه این است که حاکمیت دست مرحمتی بر سر دولت او خواهد کشید تا شرایط داخلی و خارجی کمی بهبود پیدا کند و بدبینانه این است که باز هم مثل دولت‌های حسن روحانی، شاهد یک جدال و تکرار ایده‌ی «رییس جمهور تدارکاتچی» خواهیم بود.
حقیقت این است که نمی‌دانیم پزشکیان چقدر ماجراجو خواهد بود و آیا به معنای دقیق کلمه «ذوب در ولایت» خواهد شد یا به مرور صدایش از کارشکنی‌ها در می‌آید.
هرچه که هست همه چیز به برخورد نظام بر می‌گردد، آیا جنس پزشکیان برای نظام با خاتمی و روحانی تفاوت دارد؟ نمی‌دانیم.
مجلس و چالش کابینه
بهاره هدایت در مصاحبه اخیر خود از لفظ «مجلس هار» برای مجلس دوازدهم استفاده کرد. اما حقیقت این است که این مجلس هار ممکن است نه تنها سخت‌گیر و صلب نباشد، بلکه با پزشکیان و کابینه‌اش راه هم بیاید. همه چیز به دستورات حکومتی باز خواهد گشت.
اما اگر مجلس بنا نداشته باشد با پزشکیان نرم‌خو باشد، کابینه‌ی او برای تایید وزرا راه آسانی در برابرش ندارد. با این حال با حضور احتمالی افرادی همچون طیب‌نیا، ظریف، آذری جهرمی در مناصبی که نیاز به تایید مجلس ندارند، محتمل است.
پزشکیان و دولت‌های سایه
اگر فرض وجود دولت‌های سایه و قدرت اجرایی آن‌ها در نظام سیاسی کشور واقعا قوی باشد، دولت یا دولت‌های سایه کنار نخواهند نشست. ممکن است پزشکیان حرف گوش کن‌تر از خاتمی و روحانی باشد اما در هر حال اگر دولت یا دولت‌های سایه‌ای در کار باشند، او و دولتش را رها نخواهند کرد.
هرچند از این دولت‌های سایه نیز باید عملکردی مشابه مجلس دوازدهم انتظار داشت. ممکن است خبری از بحران‌های ۹ روزه و صف‌بندی سیاسی نباشد اگر منویات حاکمیت، برای اجرا در اختیار پزشکیان قرار گرفته باشد و پای حکم حکومتی، قول حکومتی و عتاب حکومتی در میان باشد.
پزشکیان و جامعه‌ای که دیگر نمی‌پذیرد
اگر بنای دولت پزشکیان، همانطور که خود گفته، اجرای بی چون و چرایی منویات رهبری باشد و تغییری هم در این منویات ایجاد نشود، چالش پزشکیان با جامعه نیز لاینحل خواهد بود.
جامعه‌ی تحریم کنندگان انتخابات که از ابتدا حسابی روی وعده‌های پزشکیان باز نکرده بودند اما این جمعیت متکثر و اغلب جوان، احتمالا دائما نظم سخت چهره‌ی اجتماعی جامعه را مخدوش می‌کند و در پی ساختن نظم جدیدی خواهد بود.
این هم چالش دیگری است که با توجه به تجربه‌ی دولت روحانی، احتمالا دولت پزشکیان نیز مجری سیاست‌هایی خواهد شد که ریشه در همان منویات مورد اشاره دارند.
مسائلی همچون بسط ایده‌ی حجاب اجباری، آزادی‌های اجتماعی و دیگرگونه‌خواهی سبک زندگی به احتمال زیاد در دولت پزشکیان هم با همان شدت مناقشه ایجاد خواهد کرد.
پزشکیان و اصلاح‌طلبان
احتمالا دوگانه‌ی دولت پزشکیان با اصلاح‌طلبان چالش زیادی نخواهد داشت. اصلاح‌طلبان مطالبه‌ی سفت و سختی از دولت نخواهند داشت، از طرفی آن‌ها کوتاه آمدن در برابر حاکمیت را خوب بلدند و به هزار حیلت سعی خواهند کرد جامعه را دور بزنند.
دوگانه‌ی پزشکیان و اصلاح طلبان احتمالا با تقسیم مدیریت‌های میانی مانند استانداری‌ها به فعالان اصلاح‌طلب، حل خواهد شد. به طور کلی سخت می‌توان تصویری را غیر از آنچه دولت روحانی و اصلاح‌طلبان اجرا کردند، برای این دوگانه در دولت پزشکیان هم متصور شد.
نظرات بسته شده است.