تودهایها کافکا نمیخواندند…
نجف دریابندری یک فرد نبود، یک دوران بود. میشود گفت چکیده یک قرن تلاش فکری جامعه ما بود. تفاوت بارزش با دیگران این بود که در ایام جوانی، برای او، مانند خیلیها، شکست بزرگی پیش آمد، اما این شکست او را نشکست. دنبال راه تازهای گشت و با نبوغ عجیبی توانست خودش را از یک روشنفکر جهان سومی به جهان بزرگتری بکشاند.
روشنفکر متعهد پایداری بود، بسیار باهوش و بینهایت عاشق جامعهای که در آن زندگی میکرد، عاشق مردم، عاشق انسان، یک اومانیست به تمام معنا. قوت این انگیزه سبب شد در سختترین شرایط خصوصی و اجتماعی قلمش را زمین…