برای معماری که روزگار خوشی ندارد
با این نقل قول آشنا شروع میکنم که عموماً در ایران برای "آنچه وجود ندارد"، روزی را نامگذاری میکنیم. برای بزرگداشت مقام معمار هم ما به صورت رادیکال و در فضای خلأ و آمیخته به توهم، روزی جدا از روز جهانی معمار را برگزیدهایم. اتفاقاً به نظرم آنچنان هم بیراه نیست، وقتی در واقعیت معماران و آثار معماری ما، هیچ اتصالی با جهان معاصر ندارند، حالا چه اصراریست که در روز بزرگداشتش با جهان همگون باشیم؟
به عنوان یک معمار، گفتن این جملات تلخ است، آن جملهی کلیشهای گویا اینجا حداقل درست از آب درمیآید که "حقیقت تلخ است" ولی امیدوارم…