به کودکان فرصت دهیم راهشان را پیدا کنند؛
آموزش خلاقانه، بستر رشد دانشآموزان
وقتی از آموزش صحبت می‌کنیم، ذهن بسیاری از ما بی‌درنگ به سراغ کتاب، دفتر، درس و امتحان می‌رود. اما آموزش، تنها حفظ کردن فرمول‌ها و اطلاعات نیست. آموزش واقعی یعنی ساختن زیربنای فکری و شخصیتی کودک برای آینده‌ای که هنوز شکل نگرفته. در این مسیر، خلاقیت یکی از کلیدی‌ترین و ارزشمندترین ابزارهاست.
خلاقیت، یعنی کودک یاد بگیرد جور دیگری فکر کند. یعنی بداند برای هر مسئله‌ای فقط یک جواب وجود ندارد و گاهی می‌شود راهی نو ساخت. حتی اگر هیچ‌کس قبل از او آن راه را نرفته باشد. خلاقیت در آموزش باعث می‌شود که یادگیری برای کودک تبدیل به تجربه‌ای لذت‌بخش و پویا شود، نه صرفاً وظیفه‌ای سنگین و تکراری.
کودکی که در محیطی خلاقانه رشد می‌کند، بیشتر سوال می‌پرسد، بیشتر کنجکاو می‌شود و با اشتیاق بیشتری یاد می‌گیرد. چنین کودکی فقط مطالب را حفظ نمی‌کند، بلکه آن‌ها را می‌فهمد، تحلیل می‌کند و در ذهنش با دنیای واقعی پیوند می‌دهد. این یعنی آموزش عمیق‌تر، ماندگارتر و کاربردی‌تر.
در دنیای امروز که تغییر با سرعتی حیرت‌انگیز اتفاق می‌افتد، دیگر کافی نیست بچه‌ها فقط اطلاعات را بدانند. آن‌ها باید توانایی این را داشته باشند که با شرایط جدید سازگار شوند، مسئله‌ها را تحلیل کنند و راه‌حل‌هایی نو پیدا کنند. این توانایی‌ها، مستقیماً از دل آموزش خلاقانه به‌وجود می‌آید.
از طرف دیگر، خلاقیت در آموزش، اعتماد به نفس کودک را بالا می‌برد. وقتی کودک حس کند ایده‌هایش مهم‌اند و کسی آن‌ها را می‌شنود، انگیزه می‌گیرد که بیشتر فکر کند، بیشتر امتحان کند و از اشتباه کردن نترسد. این احساس امنیت روانی، بستر رشد واقعی‌ست.
به‌عنوان والدین، معلم‌ها یا حتی ناظران آموزشی، باید تلاش کنیم محیطی بسازیم که در آن یادگیری با لذت، بازی، تجربه، کشف و خیال‌پردازی همراه باشد. باید به کودکان فرصت بدهیم خودشان راهشان را پیدا کنند، حتی اگر گاهی مسیرشان با آن‌چه ما انتظار داریم متفاوت باشد.
در نهایت، آموزش بدون خلاقیت، مثل باغی‌ست بدون نور خورشید؛ رشد در آن ممکن است، اما ناقص و بی‌روح خواهد بود. اگر می‌خواهیم نسل آینده را برای جهانی آماده کنیم که مدام در حال دگرگونی‌ست، باید خلاقیت را از همین امروز در دل آموزش‌شان جاری کنیم.
