شهر رشت سالهاست با مشکلات جدی در حوزه حمل و نقل دست و پنجه نرم میکند. ترافیک سنگین، فرسودگی ناوگان عمومی و نبود هماهنگی میان نهادهای مسؤول، زندگی روزمره شهروندان را مختل کرده است. اما آنچه در عمل دیده میشود، بیشتر شبیه مسکنی موقت است تا یک راهحل واقعی و پایدار.
تزریق چند دستگاه اتوبوس یا مینیبوس تازه، هرچند لازم و تا حدی کارآمد به نظر میرسد اما هیچگاه پاسخگوی نیازهای واقعی شهر نبوده و نیست. این اقدامات بیشتر شبیه رفع مسؤولیت و آرام کردن افکار عمومی است تا برنامهای هدفمند و بلندمدت برای توسعه حمل و نقل.
مشکل رشت این است که هیچ طرح پایهای برای آینده حملونقل دیده نمیشود. بهدلیل نبود زیرساختها و هزینههای بالا، امکان اجرای مترو یا تراموا وجود ندارد. هیچ طرح مشخصی برای پارک خودروها یا ساماندهی مناطق پرجمعیت و پررفت و آمد، و برعکس، دسترسی آسان محلات کمبرخوردار به مرکز شهر ارائه نشده است.
این کاستیها، ترافیک را روزبهروز سنگینتر و شهر را برای شهروندان خستهکنندهتر میکند. رشت بیش از وعدههای کوتاهمدت و اقدامات مقطعی، به یک طرح جامع و اجرایی حملونقل پایدار نیاز دارد. تا زمانی که چنین طرحی تدوین و اجرا نشود، مشکلات ترافیکی و نارضایتی مردم پابرجا خواهد ماند.
شهروندان رشتی حق دارند بدانند چه زمانی قرار است از این چرخهی آزمون و خطا بیرون بیایند. دیگر زمان آن رسیده که به جای خرید چند اتوبوس و نمایشهای تبلیغاتی، تصمیمی شجاعانه و علمی گرفته شود. رشت امروز به مدیریتی میدانی و برنامهای روشن نیاز دارد؛ در غیر این صورت، فردا دیر است.