هنگامه‌ی مرگ با طعمِ اشک و آهک
سه هفته از اعلام رسمی مشاهده ویروس کرونا در گیلان می‌گذرد. اتفاقی که تقریبا همه چیز را در گیلان به سلطه خود درآورده است. بیمارستان‌ها از فقدان تجهیزات لازم و امکانات مناسب در رنجند، بیماران درتکاپوی تختی خالی در مراکز درمانی سرگردان و سوگوارند، آمبولانس‌های حمل میت رایگان شده‌اند، انگار جاده‌ها دیگر به سوی گیلان نمی‌آیند و شهر، فرداهایش را در واقعیت آهک‌زده آرامستان باغ رضوان رشت می‌جوید.
امروز بیمارستان‌های گیلانند که واقعیت عریان آنچه را که در آن‌ها می‌گذرد با صدایی بلند فریاد می‌زنند. فریادی که همه می‌شنوند اما انگار…