پاندومی جهانی

وندی کیگن، ترجمه ماهان سیارمنش همه‌مان این روزها، غصه‌دار چیزی هستیم. مهمانی‌ها، نوه‌هایی که به آغوش مادربزرگ‌هاشان پناه ببرند. سلفی‌های گروهی. گفتگویی بدون ماسک. بوسه. و هرچه که ما را یاد زندگی طبیعی پیش از کوویدمان بیندازد. ما در زمانه‌ی غم همگانی زندگی و تأثیر هزاران کمبود روزانه‌ی کوچک را حس می‌کنیم؛ از روتین‌های عادی که توجهی به آنها نشان نمی‌دادیم تا برنامه‌های بزرگ زندگی که متوقف‌شان کرد‌ه‌ایم. علاوه‌براین، بسیاری‌مان، کسانی را از دست داده‌ایم، یا به دلیل کووید 19 یا چیزی دیگر، آن هم در زمانی که از دست دادن کسی…