نوشتن درباره‌ی عملکرد شورای پنجم رشت به داستان سرایی زیادی نیاز ندارد. گشتی در شهر نشان‌دهنده دغدغه‌مندی شورا در دوره ی اخیر است. دغدغه هایی که دست کم در سه دوره اخیر شوراها همچنان حل نشده باقی مانده‌اند و رشت را جز یدک کشیدن نام «کلانشهر» نشانی از توسعه شهری نیست.
مشارکت بخش خصوصی در پروژه های شهری یکی از راهکارهای اجرایی شدن هر چه سریعتر برنامه‌های شوراست. بسیاری از شهرهای کشور بخش زیادی از پروژههای مهم شهری را به قرارگاه خاتم الانبیاء می‌سپرند تا به اصطلاح برای رفع عقب ماندگی‌ها جبران مافات شود. در سال پایانی عملکرد شورا پس از آنهمه مناقشه و هدر رفت فرصت‌های توسعه در اثر تغییر مداوم شهرداران و برخی سهم خواهی‌ها، دو گزینه روی میز شورا برای خروج از بحرانی که سایه‌ی آن بر سر شهر سنگینی می‌کرد وجود داشت؛ یکی تغییر دوباره‌ی شهردار-که انجام شد- و دیگری واگذاری برخی از پروژههای اساسی شهر به قرارگاه خاتم الانبیاء که در این مورد به نظر می‌رسد ترسیم راهبردها حداقل روی کاغذ برای شورا کفایت کننده است. چنانچه تاکنون جز دیدارهای معمول و یا بستن تفاهمنامه‌ای که از جزییات آن بی‌خبریم، از سرنوشت اجرای پروژه‌ها هم چندان خبری نیست. پروژه‌هایی که گفته می‌شود ارزش تقریبی آن ۴ هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان است.
آخرین خبری که در این زمینه از سوی شهردار جدید رشت یعنی سیدمحمد احمدی بیان شد مربوط به ۹ دی ماه اخیر است که با رایزنی‌هایی که بین دو طرف شهرداری و خاتم الانبیا انجام شد، پروژههای عمرانی شهر رشت به زودی وارد فاز عملیاتی می‌‌شوند. رییس شورای شهر رشت نیز در مصاحبه‌های قبلی خود، این پنج پروژه را شامل روگذر نیروی دریایی، روگذر میدان ولی‌عصر، زیرگذر شهرداری رشت، روگذر میدان مصلی و در نهایت پروژه احیای رودخانه‌های رشت اعلام کرده بود. اما شاید از کیاست و زیرکی او باشد که تاکنون هیچ‌گونه شفاف‌سازی درباره‌ی نحوه‌ی اجرایی شدن این قرارداد رسانه‌ای نشده است. تنها نمایش پرتکرار و تیتروار پروژه‌هایی که عمر اجرای آن‌ها دست کم به این شورا نمی‌رسد. شورایی که تنها هنرش تاکنون تغییر چیدمان کمیسیون‌ها و صندلی ریاست بوده و به نظر می‌رسد تنها فایده چنین تفاهمنامه‌ای بر روی کاغذ، در بوق و کرنا کردن آن است.
اما می‌توان با حدس و گمانه‌هایی پیش بینی کرد که با این تفاهمنامه اگر جدی شود، پیمانکاران بومی که سال ها با شهرداری کار عمرانی می‌کردند عملا از کار بیکار خواهند شد. پیمانکارانی که در سال های اخیر پل شهدای گمنام، فلکه گاز، باستانی شعار و رازی را اجرا کرده و در مواردی حتی پروژه را زودتر از موعد مقرر هم تحویل کارفرما داده اند. از سوی دیگر، مشخص نیست به چه شیوه‌ای این قرارداد منعقد خواهد شد؟ آیا مستلزم برگزاری مناقصه است یا خیر؟ و واگذاری این حجم از پروژه‌ها به قرارگاه چه آورده‌ای برای رشت به ارمغان خواهد آورد؟
در این زمینه لازم است شورا ضمن شفاف سازی جزییات قرارداد برای افکار عمومی، این اطمینان خاطر را به شهروندان و دغدغه‌مندان دهد که این همکاری دو جانبه منجر به از دست رفتن املاک شهرداری برای پرداخت سهم ۲۰ درصدی شهرداری برای پروژه‌ها نخواهد شد. در این صورت می‌توان باور کرد که اخبار طرح شده در خصوص اجرای پنج یا شش پروژه بزرگ شهر ، بزرگنمایی در خصوص همکاری مشترک با قرارگاه خاتم الانبیا نیست و واقعا گام بزرگ شهرداری و شورا اجرای متعهدانه و دلسوزانه برای اجرای پروژههای شهری در قالب یک قرارداد منطقی و بی‌عیب و نقص است.
نکته‌ای که باید به آن تاکید کرد این است که شورا و شهرداری قطعا به این امر واقفند که نمی‌شود صرف امضای تفاهمنامه- نه قرارداد- اقدام به کلنگ زنی پروژه‌ها کنند و از این مسیر برای تبلیغ ِعملکرد نداشته‌ی خود بهره ببرند. قطعا این نوع بهره‌برداری اسمی، خدشه به قرارگاه خاتم الانبیا با سابقه‌ی چندین ساله‌ی اجرای پروژههای عمرانی در شهرهاست. خصوصا در ایامی که شهردار جدید فعلا در مرحله‌ی بازدیدهای میدانی و طرح نقشه کوتاه مدت برای توسعه شهری است. در ایامی که پدافند غیرعامل استان هنوز بازدیدی از زیرساختهای مکان پروژه‌ها نکرده است و شهرداری نیز ۲۰ درصد سهم خود را برای مطالعات طرح و مشاوره و یا جاگذاری کارگاهها نداده، چه طور می‌توان از اجرای قطعی چنین پروژههای کلان سخن گفت؟
علاوه بر این پس زمینه‌ی اجرای پروژه‌ی پل جانبازان و زیرگذر چمارسرا که چند سال طول کشید و به آن شکل اجرا شد و مجری آن شرکت نصر جهادسازندگی بود، در ذهن شهروندان مثبت نیست. لازم است پیمانکار که پروژه را شروع میکند هزینه و توان اجرایی داشته باشد که البته قرارگاه خاتم با سابقه‌ی اجرای پروژههای مختلف در کشور می تواند پروژه های خوبی را در رشت اجرا کند اما این همکاری در شرایطی به نفع شهر خواهد بود که بتوان از قِبَل آن ضمن دوری جستن از تبلیغات نمایش‌گونه و بی‌ثمر، با قراردادی اساسی و هوشمندانه، نافع توسعه شهر و شهروندان در طولانی مدت بود. موضوعی که از شورا به عنوان نماینده‌ی مردم در پارلمان شهری انتظار می‌رود و افکار عمومی خواهان شفاف سازی بیشتر است. در غیر این صورت می‌توان نتیجه گرفت این داستان، جز سرایش ِناگزیر شومن‌ها برای آرزوهای به خاک رفته‌ی شهر نیست.
متاسفانه قرارگاه خاتم الانبیا در سطح کشور با سود بردن از قدرت پشت سر خود
امکر پیمانکاری را با ترک مناقصه بدست گرفته و با قیمت پایین تر به پیمانکارهای کوچکتر تقسیم میکند
در نتیجه این امر در سطح کشور ، چه بسیار پیمانکارهای بزرگ و کوچک تعطیل ورشکست و… شده اند