شهر رشت در سال‌های اخیر فراز و نشیب‌های بسیاری را در مدیریت شهری به چشم دیده است. مشکل امروز رشت شهردار نیست، بلکه شورای شهر ماست. این نهاد باید برای همدلی و همکاری با هم به نتیجه برسند و برنامه‌ای داشته باشند. شهردار تابع مصوبات و دستورات شورای شهر است و فی نفسه نمی‌تواند کاری را در این زمان مختصر به ثمر برساند. در صورتی که شورای شهر برنامه‌ریزی‌هایی را از گذشته تدوین کرده باشد، شهردار جدید می‌تواند مطابق برنامه‌های پیشین، مسیر را ادامه دهد، هرچند به نظر نمی‌رسد پس از این چهار سال که بی هیچ برگ و باری گذشت، شورای شهر برنامه مدونی برای این مهلت باقی‌مانده طراحی کرده باشد.
تا به حال تنها اخباری که از جناب احمدی به گوش رسیده این است که در حال جابه‌جایی افراد و پرسنل در سمت‌های مختلف هستند. به هر صورت شهرداری نیز بودجه مالی کافی ندارد که بخواهد پروژه‌های چندان بزرگی را به ثمر برساند و ایشان هم نمی‌توانند با جابه‌جایی مدیران و عزل ونصب ها راه به جایی ببرند، مگر این که همان روال پیشین را در پی بگیرند تا زمان باقی مانده برای این شورا نیز بگذرد. بنابراین برای شورای شهر فعلی زمان بسیار دیر است و شهردار جدید نیز مسیر سختی را برای کوششی ثمربخش در پیش دارد.
شهردار جدید رشت به مدت زمانی نیاز دارند تا بتوانند با امور شهرداری آشنا شوند. البته متاسفانه از شهردار جدید رشت شناخت محدودی وجود دارد، خودم به شخصه تا به حال ایشان را ندیده ام و با شیوه‌های مدیریتی ایشان آشنایی ندارم. ولی می دانم ایشان تجربه فرمانداری را در کارنامه خود دارند، اما فرمانداری و شهرداری ویژگی‌های کاملاً متفاوتی دارند؛ فرمانداری تشکیلات دولتی است که برنامه‌ای مدون از تهران و استانداری دریافت می‌کند، در نتیجه فرماندار یک فرد سیاسی است. اما شهردار یک فرد اجرایی است و باید توان کار و مدیریت اجرایی بالایی داشته باشد.
شورای شهر رشت باید در مدت زمان اندکی که باقی مانده است با یکدیگر کنار آمده و همکاری مشترکی با شهردار جدید داشته باشند و ایشان نیز با آمادگی کامل برای کارهای اجرایی، با شورا همکاری کنند تا بتوانند حداقل در این مدت کوتاه با بازنگری در وظایف خود یک کار را به اتمام برسانند.
سال‌های سال است که همه ما تنها سخن‌هایی از ساخت و ساز، احداث خیابان، بلوار، پل و زیرگذر می شنویم. در واقع تمام معضلات و مشکلاتی که در این شهر داریم از مشکل پسماند، شیرابه، تصفیه خانه، تا مشکل ترافیک و آسفالت خیابان‌ها همه برای ما در اولویت هستند. شورای شهر می‌توانست در طی این چهار سال حداقل تعداد اندکی از این مشکلات را به گشایش برساند اما تا به حال کاری به جز منازعه و تلاش‌های غیرسودمند برای انتخاب شهردار انجام نداده است. برای اینکه همه اعضای شورا بتوانند با همکاری هم به شهردار جدید کمک کنند تا بتوانند در این زمان اندک حداقل کاری را به نتیجه برسانند، می‌بایست قبل از انجام هر کاری یا تدوین برنامه‌ای، توان و قدرت مالی و زمان اندک شان را در نظر بگیرند. به علاوه فصل سرما و برف نیز در راه است و مشکلات اجرایی فراوانی پیش روی ماست، بحران کرونا نیز با توجه به این شیفتی بودن کارگران، عرصه را برای اغلب پروژه‌های اجرایی تنگ می‌کند. بنابراین در این محدوده زمانی بسیار کوتاه شورای شهر باید بتواند یک کار را انتخاب کند که توان اجرایی آن را داشته باشد.
با توجه به این که انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات شورای شهر هم نزدیک هستند، هر آنچه که هست باید قبل از مواجهه با آغاز انتخابات باشد. در نتیجه، تنها کاری که شورای شهر می‌توانند انجام دهند یک برنامه چند ماهه برای انجام یک کار نه چندان ساختاری است با توجه به این که سرمایه‌گذار‌ها نیز به سهولت با ایشان همراهی خواهند کرد.
سال گذشته، در سومین سال عمر این شورا، جمعی از فرهیختگان شهر جمع گشته، نامه‌ای به شورای شهر نوشتیم تا بیلان کاری خود تا به آن زمان را با توجه به هزینه‌هایی که از بیت المال شده است به مردم شهر و رسانه‌ها ارائه دهند اما هیچ گونه پاسخی از ایشان دریافت نکردیم، به نظرم ادامه توصیه و نصیحت نیز راه به جایی نمی برد، باشد که در دوره آتی، عهد بهتری برای شهرمان رقم بخورد.
اما با وجود این که شورا زمان مناسب را از دست دادند، این نهاد و شهردار می‌توانند با اولویت گذاری، برنامه‌ای هر چند کوتاه و در غالب حداکثر ۳ تا ۴ ماه داشته باشند. برنامه‌ای که حتماً برای مردم قابل رویت باشد تا بتوانند به چشم رویت کنند که کاری انجام شده و شانسی برای شورای شهر ایجاد کند تا شاید بتوانند اعلام کنند در این چهار سال یک فعالیت را به ثمر رسانده‌اند.
