سیروس قایقران

سیروس قایقران را با خنده‌هایش به یاد می‌آوریم؛ با فوتبال نبوغ‌آمیزش؛ و با خاطرات خوبی که برای ما ساخت. سیروس، محصول باشگاه بزرگ ملوان بود. باشگاه نامدار و موفقی که در دهه‌ی چهل متولد شد و در دهه‌‎ی پنجاه نقطه‌ی عطفی ساخت در تاریخ اجتماعی شهر انزلی. استعدادیابان ملوان کار سختی برای پیدا کردنش نداشتند و «بهمن‌خان» در همان دیدار اول تحت تأثیرش قرار گرفت. به شیوه‌ی توجهات خودش از مربی پرسید: «اَ سیا لانتی کیسه؟» و مجوز ورود او به تیم رؤیاییِ شهر صادر شد. نوجوان لاغراندام و سبزه‌ای که با بقیه فرق داشت. ماه‌های اول بعد از انقلاب…

امروز بیست و دومین بهاری‎ست که دلدادگان سیروس قایقران، سیمای متبسم فوتبال ملی ایران، در فراق او روزگار سپری می‎کنند. غمی که هنوز داغ است و این را می‎توان از جدال شیفتگانِ منش او، علیه فراموشی خاطرات و کردارش به خوبی لمس کرد. در این چند ساله تقریبا همه‎ی گردشگرانی که قدم به انزلی می‎گذارند از مشاهده حجم وسیعی از تصاویر آقا سیروس، با آن لبخند همیشگی، متعجب می‎شوند و حتی این مشاهدات خود را به عنوان یکی از جاذبه‎های انزلی در شبکه‎های اجتماعی انعکاس می‎دهند. این اتفاق اما برای من به خارج از انزلی نیز کشیده شد، وقتی که پنج سال…