مفاخر

 آن که بر تن سرد یکی ازپیاده روهای شلوغ تهران راه می‌رود، نگاه خسته اش را از آسمان دود گرفته  بر می‌دارد و می‌سپارد به نرگس‌های گل‌فروشی . انگشتانش دور دسته کیفی حلقه شده  که نقش میدان شهرداری رشت را به جان کشیده است. راه که می‌افتد کیفش را می‌دهد دست دیگرش. آن طرف مناره انزلی با رنگ آبی نیلی درزمینه‌ی نباتی ایستاده است. در خیالم هزاران زن و مرد گیلانی در جای جای جهان با نشانه‌هایی از گیلان راه می‌روند و  در هوای شرجی خاطرات  به جنگلهای انبوه و امواج دریا می‌اندیشند.  بی‌تردید بسیاری از هنرمندان گیلان‌زمین می کوشند تا  نام و…