پیاده راه شهرداری رشت تخریب می‌شود!؟

به فاصله کمتر از یک ماه از تجمع برخی جریانهای فکری در محکومیت کشف‌ حجاب و درخواست برای تغییر ماهیت وهویت زدایی از پیاده راه شهرداری رشت که در گلزار شهدا برگزارشد، روز گذشته حوزه هنری گیلان نشستی با حضور برخی نمایندگان این جریانها در قالب هم‌افزایی کانون مردمی‌اندیشه صدرای گیلان با میز مطالعات راهبردی حوزه هنری پیرامون تغییر بافت تاریخی و میراثی پیاده راه شهرداری برگزار کرد.

نشستی که به نظر می‌رسد؛ نمایندگان این طیف فکری و اجتماعی استان ازهمین حالا عزم و جزم خود را برای تخریب بافت تاریخی پیاده راه رشت برای رسیدن به مطلوب مورد نظر همفکران خود به کار گرفته‌اند. پیاده راهی که امروز به عنوان محل تجمع‌های ملی، فرهنگی و مذهبی و همچنین یکی از جاذبه‌های گردشگری رشت شناخته می‌شود.

نکته قابل تامل در برگزاری این نشست، عدم دعوت از صاحبنظران شهری و معماری و مدیریت شهری رشت است.

در این نشست حجت‌الاسلام «مرتضی عبداللهی» و« مجید رحمانی» دو تن از محققان تاریخ فرهنگی گیلان به ارائه بحث پرداختند.

تردید در میراثی بودن ساختمانهای شهرداری!

حجت‌الاسلام «مرتضی عبداللهی» سخنران این نشست در سخنان خود در خصوص بافت میراثی و تاریخی ساختمانهای ساعت و پست شهرداری رشت مدعی شد؛ این ساختمانها میراث پهلوی هستند و هیچ نشانه‌ای از هویت سابق مردم گیلان را ندارد.

او در ادامه این بحث اظهار کرد:«مرکز شهر رشت به هیچ جای بوم فرهنگی مردم گیلان یا حتی مردم شمال ایران نمی‌خورد. حالا این ساختمانی که پیشینه و شکل معماری‌اش در نظر گرفته نشد، الان که به صد سال نرسیده، در دهه ۸۰، مسؤولان شوراهای شهر و شهرداری و استانداری مرتب درباره شهرداری که می‌خواستند حرف بزنند می‌گفتند ساختمان حدود یک قرن قدمت دارد، در صورتی که هنوز به ۱۰۰ سال نرسیده است. من سوال می‌کنم کجای دنیا یک ساختمان صد ساله به عنوان یک ساختمان تاریخی به حساب می‌آید، البته این ساختمان سال۵۵ یا ۵۶ ثبت ملی شده است.»

بازگشت مقبره استاد ابوجعفر به میدان شهرداری

عبداللهی همچنین با اشاره به وجود مقبره استاد ابوجعفر در محوطه ساختمان شهرداری، خواستار بازسازی مقبره و بارگشت امام زاده به میدان شهرداری شد و گفت: « من پیشنهاد می‌کنم مطالبه بازسازی خود امامزاده صورت بگیرد و نمادهای هویتی شهر نیز بازسازی بشوند.»

وی در ادامه به وجود آرامستان؛ مقبره سید ابوجعفر با صندوق و ضریح چوبی، مسجد، حمام و درختان قدیمی که مورد احترام و اعتقاد مردم رشت در گذشته بوده این سازه‌‌ها را نمادهای هویت دینی منطقه گیلان دانست و اظهار کرد: برای ساخت خیابانهای منتهی به میدان شهرداری، مساجد، حوزه علمیه و کاروانسرا زیادی در این مناطق تخریب شدند اما کلیسای ارامنه را حفظ کردند و دلیل اصلی انحراف خیابان سعدی این موضوع است.

بازگشت ارزشهای دینی و اسلامی به شهرداری

عبداللهی خواستار هویت زدایی از معماری پهلوی و روسی ساختمانهای شهرداری شد و گفت: شهرداری می‌تواند یک برنامه بلندمدت مبتنی بر اجرای معماری و مفاهیم مطابق با ارزش‌های اسلامی داشته باشد.

شهرداری میراث دار معماری سن پترزبورگ

 در ادامه «مجید رحمانی» معاون سابق فرهنگی ارشاد گیلان و دیگر سخنران این نشست نیز با بیان اینکه نشانی ازهویت ایرانی و اسلامی گیلان در میدان شهرداری نیست بیان کرد:«ما تنها میراث دار یک معماری سن پترزبورگی و روسی در رشت هستیم که ۹۸ سال پیش دیکته شد.»

 مخالفت با تخریب ابنیه تاریخی

رحمانی با تأکید به اینکه پیاده راه شهرداری اکنون نماد اول شهر و استان و مهر و امضای بصری شهر ما شده است اضافه کرد: در حال حاضر شهرداری رشت خود یک مقصد گردشگری است، محل تجمع مردم گیلان، بک‌گراند مراسمات اصلی و تجمعات اصلی و بزرگداشت‌های ملی و دینی مردم شهر است و با هرگونه تخریب ابنیه دارای قدمت در ساختمان شهرداری مخالف هستم.

رویای فانتری ساخت چند بنای فاخر

 وی درعین حال تصریح کرد: تخریب ساختمانهای فعلی و احداث بقعه در این منطقه منطقی نیست اما باید به جبران آن تخریب هویتی تاریخی، چند بنای فاخر در دو ضلع دیگر شهرداری (در ضلع شرقی میدان ساختمان برج ساعت و در ضلع شمالی نیز ساختمان پست) که خالی از هرگونه معماری متناسب است احداث کنیم.

 رحمانی با بیان رویای فانتزی خود در این خصوص ادامه داد: ما عملاً در پیاده راه به رهاسازی فرهنگی دچار شدیم و لازم است ابتدا به اصلاح این نقطه کانونی بپردازیم. اساسا مشکلات موجود، راهکار فرهنگی و میدانی دارد.

لزوم تدوین طرح جامع برای پیاده راه

وی به لزوم تدوین طرح جامع برای پیاده راه اشاره کرد و گفت: نمادها و نشانه‌های فرهنگی ما در پیاده‌راه کم است. ساخت و نصب المان، تندیس و سردیس از مفاخر و تاریخ گیلان در پیاده راه ضروری است. نمایشگاه‌های دایمی فرهنگی در ابنیه بلااستفاده برج ساعت و هتل ایران و پست ضروری است.

رحمانی افزود: جای هنر و کار فرهنگی دایمی در پیاده‌راه خالی است، ما اگر در پیاده‌راه کار فرهنگی و هنری و برنامه نداشته باشیم قطعاً دیگران برنامه دارند.