نقاشی مدرن

پژوهش جدی در رابطه با نقاشی ایرانی از سده بیستم شروع شد. نقاشی ایرانی را می‌توان با توجه به ویژگی های سبک‌شناختی و دگرگونی­ های دید هنر به چهار دوره‌ی مجزا یعنی دوران کهن، میانه، جدید و معاصر تقسیم کرد. تصویرگر ایرانی، به جز در مواردی که تحت تاثیر غرب بوده است به دنبال خلق دنیایی آرمانی می‌رفت که در تصوراتش شکل گرفته بود. او معمولا به تقلید از طبیعت نپرداخته و اگرهم دنیای واقعی را تصویر می‌کند، به «موضوع» بسنده می‌کند و از نور و سایه ­ها، پرسپکتیو و رنگ و شکل تقلید نمی‌کند. چکیده‌نگاری (استیلیزاسیون)، نمادپردازی و آذینگری…

پل گوستاو دوره تصویرگر، نقاش و پیکره ساز فرانسوی (1832-1883) از موفق­ترین مصورسازان کتاب سده نوزدهم زندگی هنری­اش را از 16 سالگی آغاز کرد؛ هرچند او استعداد خود در زمینه هنری را از سال‌های کودکی نشان داده بود. از آثار موفق او می‌توان به تصاویر کتاب کمدی الهی دانته، دون کیشوت اثر سروانتس و یک انجیل مصور در سال 1866 اشاره کرد. دوره در تخیل و ترسیم اشکال غریب و اغراق‌آمیز، قدرتمند بود. شخصیت پردازی‌های دوره به میکل آنژ نزدیک و با منظره سازی سنتی شمال اروپا ترکیب می‌شد. همچنین گاه گاه عناصری از فرهنگ مرسوم در آثار او دیده می‌شود…

اخیراً خبرِ فراگیرشدنِ کرونا ویروس، روالِ زندگی‌‌مان را تحت تاثیر قرار داده است، در چنین شرایطی ما با یافتن همگونی برای گریز از انفراد، انزوا یا تنهایی دچار شده‌مان، با تصاویر و نقاشی‌ها بیشتر مانوس شدیم، از مرورِ عکس‌ها به عنوان بخشی از خاطرات تا ترجمۀ وضعیت با آثارِ هنری. آیا در خانه‌هایمان نشسته‌ایم و سراسر به شخصیت‌های نقاشی‌های «ادوارد هاپر» بدل شدیم یا به روال همیشه در فضای قاعده و بی‌قاعدگی شهر این‌بار ناگزیر قدم زدیم و با تشدد منظره‌ای از توصیفِ جدایی از نگاه «جرج توکر» را تجربه کردیم؟ سعی کردم از شباهت این نقاشی…