ترافیک و ازدحام خودرویی امروزه به کلافی سردرگم در شهرهای ما بدل شده است و عموماً مدیران شهری بر این باورند که از روش‌های کوتاه‌مدت برای رفع این مساله استفاده کنند؛ اما متاسفانه این نوع اقدامات شهر را با مسائل حادتر ترافیکی در آینده رو به رو خواهد ساخت و این امر مثل یک دومینو در حال تخریب فرم و هویت شهرهای ماست.
روش کوتاه‌مدت و به اصلاح زودبازده چیست؟ بزرگراه‌سازی، ایجاد زیرگذر، روگذر، پل و تونل و هر اقدامی که در راستای عرضه معابر خودرویی در شهر باشد شهر را با ترافیک بیشتری در آینده رو به رو خواهد ساخت زیرا تجارت متعدد بین‌المللی و داخلی این امر را اثبات کرده است که توسعه معابر خودرویی منجر به افزایش استفاده از خودرو در شهر و چه بسا مقاصد برون‌شهری می‌شود.
تعداد زیاد تلفات ناشی از حوادث رانندگی، بیماری‌های قلبی و عروقی ناشی از آلودگی هوا، مشکلات جسمانی ناشی از عدم تحرک، عدم ارتباط مردم در عرصه‌های اجتماعی شهر و شکل‌گیری محلات شهری بی‌روح و بی‌هویت، تخریب محیط زیست و … تماما برگرفته از سیاست‌های خودرومحورانه است.
رسالت حمل و نقل همگانی، جابه جایی مردم در کم‌ترین زمان ممکن با آسان ترین روش ممکن است منتهی استفاده از خودروی شخصی یکی از آسان ترین روش‌های ممکن برای جابه جایی شهروندان در محدوده درون شهری و برون شهری ما شده است؛ به راستی چرا؟!
این در حالی است که امروزه مدیران شهری شهرهای دنیا به فراهم آوردن فرصتی برای حضور انسان در شهر خود افتخار می‌کنند نه توسعه معابر خودرویی.
با اشاره به موارد فوق می‌توان شهر رشت را از دو بعد تحلیل کرد، شهری که به قد و قامت یک کلانشهر درآمده و اکنون با توسعه معابر بزرگراهی و توسعه تقاطعات در پی حل مساله ترافیک است حال آنکه با اینگونه اقدامات نفس شهر را می‌گیرد و مساله ترافیک خود را حادتر خواهد کرد؛ از طرفی شهر رشت با در اختیار قرار دادن عرصه خودرویی به انسان در میدان شهرداری رشت اتفاق مبارکی را رقم زده است؛ در اینجا باید مشخص شود تا اولویت این شهر چیست؟ توسعه معابر خودرویی یا ایجاد عرصه‌های انسان‌محور؟؟
نکته نهفته در عمده پروژه‌های ترافیکی شهر این است که توسعه معابر خودرویی بصورت توامان با ایجاد عرصه‌های انسان‌محور صورت می‌گیرد و بعضاً مدیران و مشاوران بر این باورند که شهر هم به خودرو نیاز دارد و هم حضور انسان، اما تردیدی نیست که این نوع نگاه، نگاهی سطحی و کم‌عمق است؛ زیرا هر نوع توسعه معبر خودرویی منجر به ایجاد انگیزه برای استفاده از خودرو نه تنها در آن نقطه بلکه در سایر نقاط شهر است و در حقیقت کل شبکه حمل و نقل خودرویی خواهد بود.
چه بی هویت و ناخوشایند است؛ جوامعی که ماشین(اتومبیل) به جای انسان ، در آن محوریت داشته باشد…