فرهنگ بومی گیلان

9  اگوست روز جهانی مردم بومی است. مردمان بومی بار فرهنگی یک کشور را بر دوش می‌کشند. آنها حدود 6 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند و حدود 476 نفر مردم بومی پیوندهای محکم اجتماعی، فرهنگی و اجدادی با سرزمین و منابع طبیعی که درآن زندگی می‌کنند دارند و انقدر این پیوند عمیق است که وقتی از سرزمین خود صحبت می‌کنند اشک در چشمانشان جمع می‌شود.  مردمان بومی به طبیعت، جنگل، کوه، کویر و هر جایی که زندگی می‌کنند وابسته هستند و با هویت و معیشت و رفاه فیزیکی و معنوی آنها پیوند خورده است. آنها در این سرعت گذار از عصر تکنولوژی و صنعت و…

گیلان، استانی با تنوع غذایی کم نظیر و شگفت‌انگیز است. غذاهایی با عمری شاید به بلندای تمدن مارلیک و املش. میراثی ماندگار که از گذشته‌ای دور و از نسلی به نسل دیگر انتقال داده شد تا امروز به ما رسیده است و در کنار کارکرد اصلی‌اش باعث رونق گردشگری، فضای مجازی و برخی ژست‌های هویت‌خواهانه شده است. اما به راستی غذا؛ به عنوان یکی از مهم‌ترین نیازهای انسان برای تداوم زندگی، دارای چه توانایی و جایگاهی است؟ بازگشت به ریشه‌های عمیق و تاریخیِ خوراک بومی و بازسازی سفره اقوام، متناسب با اقلیم و مردمان آن، دارای چه ارزش‌ها و تخریب و نابودی…

گیلان جان می وطن، تی سر سلامت بمانه امه مییان ان علامت اگر اونسانم تیره ای قدم من بوکونید فردا زاکان مر ملامت این پیشانی نوشت «گیله وا» است، نشریه ای که «محمد تقی پور احمد جکتاجی» از 30 سال پیش با عشق و تلاش مداوم برای مردمان شمال ایران منتشر کرده است . نشریه ای که هدف خود را خدمت به فرهنگ بومی گیلان و مازندران نهاده و سردبیرش آن را چون مدرسه ای انگاشته که همه رشته های دانشی در آن تجربه می شود و استاد و شاگرد به تعلیم و تعلم مشغولند. مدرسه ای که به حق همانگونه که جکتاجی در نخستین شماره اش بر آن عهد بسته در این سه دهه…