هنر، به‌مثابه‌ی برخورد انسان با جهان امروز
در حاشیه‌ی برپایی نمایشگاه خط و خیال در رشت عنوان شد
نمایشگاه گروهی تصویرسازی با عنوان «خط و خیال» و با حضور چهار تصویرساز جوان به نام‌های نگار روشن، اعظم سادات، سپیده حبیب نتاج و محمد مهدی‌حیدری روز پنج شنبه در گالری ایماژ برگزار شد. به همین مناسبت گفت و گویی با این تصویرسازهای جوان ترتیب دادیم که ماحصلش را در ادامه می‌خوانید.
سبکی مدرن و انتزاعی
ابتدا سراغ «نگار روشن» رفتیم که اهل اصفهان است و ۲۲ سال دارد و در دانشگاه گیلان درس می‌خواند. از او درباره‌ی نوع آثارش پرسیدیم . وی به ما توضیح می دهد که گرایش به سبک مدرن و انتزاعی دارد و به سبک رئال علاقه‌مند نیست و به شکل خطوط آزاد کار می‌کند: «یک سری از آثارم در قطع بزرگ و با رنگ روغن کار شده بودند و درباره‌ی افرادی بود که ماسک به صورت می‌زدند و در ارتباط با افراد دیگری زندگی می‌کردند. در همین راستا چون خطوط آزاد کار می‌کردم، این آثار را با سبک خودم و در قطع کوچک‌تر از رنگ روغن انجام دادم. آثار این نمایشگاه درباره‌ی افرادی است که خود واقعی‌شان را می‌پوشانند و شخصیت اصلی‌شان از دست می‌رود و در ارتباط با دیگر افراد، اخلاقیات آنها را اقتباس می‌کنند و کمکم درونشان به آنها فشار می‌آورد. افراد دیگری هم هستند که ظاهر آرامی دارند، ولی افکار درونشان به‌تدریج نابودشان می‌کند.»
در ادامه از روشن پرسیدیم که منبع الهامش چیست و چه سبکی را دنبال می‌کند و او به مرور می‌گوید: «آثار مدرن دارم و اولین باری که شروع به نقاشی کردم، از امپرسیونیست‌ها ایده می‌گرفتم و بعد همان روند را ادامه دادم و در این چهار سال توانستم سبک خودم را پیدا کنم و در آینده هم دوست دارم همین روند را ادامه بدهم.» او در پایان به استادش مانی عمادی اشاره کرد و گفت در اصفهان از ایشان درس می‌گرفته‌اند.
چابکی روباه و تیزبینی عقاب
سپیده حبیب نتاج نقاش جوان دیگری است که به تازگی دوره‌ی لیسانسش را تمام کرده است. نتاج درباره‌ی شروع نقاشی و مفهومی که از ایجاد این تصاویر در ذهن داشتند گفت: «این آثار را یک سال است که شروع کرده‌ام و قصدم این بود که صفات مشترک بین موجوداتی که در روی زمین وجود دارند را به تصویر بکشم.
مانند وفاداری در انسانها که در سگ هم قابل مشاهده است؛ یا چابکی یک آدم که مثل روباه است. یا تیزبینی یک آدم که مانند عقاب است. سعی کردم اینها را با چیزهایی که در ذهنم بود به تصویر بکشم.»
در دنیایی زندگی می‌کنیم که همه چیز مضحک و ترسناک است و آدم‌ها نه در رفتار و نه در کردار شبیه انسان نیستند و انسان بودن خود را فراموش کرده‌اند.
در ادامه از این تصویرساز جوان پرسیدیم که از چه سنی نقاشی را شروع کردند و چه سبک خاصی را دنبال می‌کند. او در ادامه تصریح کرد که از ۲۲ سالگی شروع به این کار کرده و بیشتر به سبک انتزاع گرایش دارد. بعد درباره‌ی منبع الهام نقاشی‌ها پرسیدیم و این نقاش توضیح داد:«از ماهی‌های کوچولوی کلاس تصویرسازی دانشگاه به این آثار رسیده‌ام. در این راه استادم شعبانی‌فر کمکم کرده است.»
دیوها، تمثیلی از انسانها
از دیگر نقاشان این نمایشگاه، محمد مهدی حیدری است که دانشجوی کارشناسی نقاشی دانشگاه گیلان است و ۲۳ سال دارد و به گفته خود از سنین پایین به این هنر گرایش داشته است. حیدری می‌گوید«از کودکی نقاشی را شروع کردم و در دبیرستان بنا به جبر خانواده ریاضی خواندم. بعد در دانشگاه رشته هنر خواندم و در کنارش تصویرسازی که مربوط به رشته‌ی گرافیک است را انجام دادم و به همین ترتیب کارم را ادامه دادم.» در ادامه از او پرسیدیم که آیا آثار هنرمندان را دنبال می‌کند و او توضیح داد: «در این چند سال آثار هنرمندان قدیم و معاصر را دنبال می‌کنم و بیشتر کارشان را می‌بینم.» در ادامه درباره‌ی افرادی که بر روی هنر و کار او تأثیر گذاشته‌اند سؤال کردیم و حیدری در جواب گفت: «تصویرساز قوی زیاد است. مانند هیرونیموس بوش و انیمه‌های میازاکی، چاپ‌های سنگی ایرانی، استاد محمد سیاه‌قلم که از صاحب‌سبک‌ها در نقاشی است.»
در ادامه به تصاویرش که نشان‌دهنده‌ی دیو هستند اشاره کردیم و پرسیدیم چه چیز او را واداشته چنین تصویرهایی را در آثارش نشان دهد؟ این تصویرساز جوان در جواب توضیح داد: «در دنیایی زندگی می‌کنیم که همه چیز مضحک و ترسناک است و آدم‌ها نه در رفتار و نه در کردار شبیه انسان نیستند و انسان بودن خود را فراموش کرده‌اند و به‌نوعی دیوها جای انسانها را گرفته‌اند. دیوها تمثیلی از انسانها هستند که در تصاویر نشان داده‌ام.»
انسان و برخورد با دنیای امروز
در ادامه سراغ «اعظم سادات» رفتیم که ۲۶ سال دارد و از او پرسیدیم چه چیز او را واداشت که به آفرینش این آثار فکر کند و او در توضیح گفت: «سعی کردم به احساسات و افکاری که داریم، کاراکتری ببخشم و نشان بدهم افکارمان چه تأثیری روی‌مان می‌گذارند و ازطریق جان دادن به آنها سعی کردم بیشتر درک‌شان کنم. چون فکر کردم احساساتی که به تصویرشان کشیده‌ام، با جان گرفتن در زندگی شخصی ما، بهتر درک می‌شوند.»
در پایان سراغ مصطفی قاسمی رفتیم که مسوول برگزاری این نمایشگاه بود و از او پرسیدیم چطور این تصویرسازهای جوان را گردآوری کرد و آیا مبنای خاصی برای انتخاب داشتند. قاسمی در جواب گفت: «این دوستان را در فضای مجازی پیدا کردم و برحسب فرم بصری و معنای آثارشان که برگرفته از انسان و برخورد آن با دنیای امروز است، کارها را گردآوری و دستچین کردیم و به آنها پیشنهاد دادیم که آثارشان را در نمایشگاه نمایش دهند. چون در این شرایط باید از این بچه‌ها حمایت و تشویق‌شان کرد تا به ادامه‌ی راه امیدوار باشند.»
