رییس کل سازمان نظام پرستاری ایران عصبانی است. لابد جمله امروز ایشان را شنیده‌اید که خطاب به رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان گفته، «غلط زیادی» کرده است. این واکنش در پاسخ به اظهارات اخیر این مقام مسوول، پس از سپری شدن سه سال سختِ کروناست. سه سالی که بر اساس آمار نظام پزشکی ایران، بیش از ۱۰۰ نفر از جانباختگان کرونا در ایران جزو کادر درمان بوده‌اند. اما اکنون رییس جمهور گفته است: «رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان در تماسی تلفنی به من گفته، چهره‌های بسیجی و جهادی و انقلابی (در ایام کرونا) به بیمارستان‌ها رفته‌اند و به پزشکان و پرستاران یاد می‌دهند چگونه باید برای مردم کار کرد.»
سخنانی که باعث شد محمد میرزابیگی در نامه‌ای به رییس دولت به تعطیلی بسیاری از مشاغل در دوران کرونا و کار و تلاش شبانه روزی کادر درمان اشاره کند و، واکنش شدیدی نسبت به صحبت‌های ارسلان سالاری رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان داشته باشد.
او همچنین در نامه‌ی خود به رییسی از وی خواسته از کادر درمان دلجویی و قدردانی شود. اما او اشاره‌ای به پخش کننده این سخن نداشته است. در مثل‌های ایرانی بسیار شنیده‌ایم که می‌گویند «شنونده باید عاقل باشد». بر هیچکدام از ما پوشیده نیست که بسیاری از متولیان و دست اندرکاران دولتی در چند دهه‌ی اخیر برای باقی ماندن بر سر مناصب و پست‌های دولتی اقدام به نکوهش دولتی که از آن برآمده بودند و ستایش دولت جدید پرداخته‌اند. این مدح و ثنا شامل حال دولت و نیروهای همفکر و همطراز و به اصطلاح در مدار دولت جدید هم بوده است. مشخص نیست ارسلان سالاری در چه ایام و شرایطی اقدام به بازگو کردن خدمات نیروهای جهادی و ارزشی و نادیده گرفتن زحمات کادر درمان گیلان کرده است. با این حال کُنه و نیت اظهارات رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان نشان از همان سنت چاپلوسی و تملق گرایی در دستگاه دولت است که در همه ادوار وجود داشته و دارد.
با این وجود رییس دولت به عنوان جمهور همه‌ی ملت ایران که لازم است مدافع و حامی حقوق همه‌ی اقشار و طیف‌های جامعه اعم از موافق و مخالف باشد، با نادیده انگاشتن حقوق معنوی طیفی از کادر درمان و سلامت، بدون سنجش درستی و یا نادرستی این سخن و حتی عدم برخورد با مسوولی که صرفا محض رضای تملق آن را ابراز کرده است، اقدام به نشر آن در فضای عمومی جامعه کرده و موجبات تنش فکری پرستاران و پزشکان و پیراپزشکان و همه کارکنان بیمارستان ها و مراکز پزشکی و درمانی را فراهم کرده است.
در این شرایط لازم بود دولتی که به طور مداوم علاقمند به دستورات «سریع و فوری و انقلابی» است، به برخورد و حتی عزل این مدیر که حتی مدافع زیرمجموعه‌ی تحت امر خود نیست کرده و حتی بابت این قصور کلامی از جامعه‌ی درمان عذرخواهی رسمی به عمل می‌آورد.
اگر چه در سطح عمومی جامعه بارها و بارها از زبان نمایندگان مجلس، وزرای دولت، مسئولین استانی و شهرستان و … بطور عمومی هر روز اظهار نظرها و حتی ناکارآمدی‌هایی به وضوح شنیده و دیده می‌شود که برای هیچ یک از آنها نه از افکار عمومی عذرخواهی می‌شود و نه حتی برای برخورد با مسوول مورد نظر اقدامی می‌شود. پر سر و صداترین ماجرا هم مربوط به سیلی عنابستانی، نماینده مجلس به سرباز حین انجام وظیفه است که نه تنها با عامل درگیری و خاطی برخورد نمی‌شود بلکه فشارها متوجه سربازی است که تنها یک چیز را مطالبه می‌کند و آن هم برابر بودن همه در مقابل قانون است.
در شرایطی که جامعه‌ی ایران به علت حجم خبرهای ناامیدکننده از وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور به وضعیت استیصال درآمده، و بسیاری از کسب و کارها به رکود دائمی رسیده و از رونق افتاده‌اند، باید گفت تنها چیزی که بطور مداوم دارای رونق است بازار اظهارات موسوم به «غلط زیادی» است که در بسیاری از شبکه‌های اجتماعی و مجازی بازنشر می‌شود و کسی بابت آنها از مردم و اقشار آسیب دیده عذرخواهی نمی‌کند. در نتیجه آسیب روحی و روانی این جملات که یا نشان از تب خودنمایی یا نشان از تملق گویی حاکمیت یکدست دارد، نصیب شهروندانی می‌شود که نمی‌دانند با اینهمه غلط‌ها و خطاها چگونه تاب بیاورند؟
