به سوی مردم شناسی

در حاشیه ی 13 شهریور، روز مردم شناسی

0 640

سال­ها پیش جانسون پیش­بینی کرده بود که قرن بیست و یکم، قرن انسان شناسی (مردم شناسی) است؛ همه­ی حرفش هم این بود که هیچ رشته­ای بهتر از مردم شناسی نخواهد توانست به مردم درباره­ی خودشان، دیگران و زندگیشان بیاموزد.

چند ماهی است که بزرگ­ترین بحران سلامت عمومی جهان با بیماری کرونا بر بشر عارض شده است؛ یادمان باشد این بیماری، در اعلانی جهانی، نیاز مبرم و اکید ما آدمیان را به عشق و زندگی تأکید کرد. اتفاقاً واهمه­ی ما از بودن درکنارهم، چیزی را در گوشمان زمزمه کرد که آن چیزی که نباید فراموش شود عشق و زندگی است. شاکر نیاکانمان باشیم که میراث گذشتگان را به دست ما سپردند. رنج‌های مردم تنها و رها‌شده روزگار به ما آموخت که اگرچه ما شکست می­خوریم اما زندگی همواره پیروز میدان است. کرونا هیاهوی بشر را خاموش کرد. طبیعت به معنای گیاه و جانور در دوران کرونا جان تازه­ ای گرفت. ذره­ ای کوچک توانست به جان ما و زندگی انسان توانا و البته مغرور روزگار ما رخنه کند. درکنار همه­ ی این آلام، ما این بخت­یاری را داشتیم که نمایش باشکوهی از انسانیت و همبستگی میان آدم­ها را شاهد باشیم. فیلسوفانی که نگران بی­ خانمانی انسان معاصر بودند از فردای کرونا دیدند که خانه، دوباره همه­ ی عالم ما شد. مسکن این­ بار محل سکونت، آرامش و البته امن­ ترین جای عالم برای آدم­ها شد. کرونا به ما آموخت که ما آدم­ها مالک این سیاره نیستیم و ما همچنان درحال تجربه­ی یک حال طولانی در تعقیب دشمن مسلح در کوچه و خیابانیم.

در این حال و هوا به نظر می­رسد مردم شناسی که همواره از زندگی و تجربه­ ی آن سخن می­گوید، می­تواند یاری­ گر انسان معاصر باشد. به نظر می­رسد مردم شناسان باید بیش از پیش از مردم شناسی به مثابه یک فعالیت انسانی و نه صرفاً علمی دفاع کنند. مردم ­شناسی انسانی­ ترین رشته است که البته درباره­ ی مردم و در خدمت مردم و نیز سازگار با طبیعت است. فراموش نکنیم که مردم شناسان بیشترین تلاش را بر اهمیت بوم گذاشتند. ویروسی که تمنای بیرون رفتن را از ما گرفت و ما را به خودمان و خانه­ مان بازگرداند، یادمان داد که محال است مردم شناسی شکست بخورد. مردم شناسی ما را به اهمیت تجربه­ ی زیسته و همزیستی واقف می­سازد، مردم شناسی راهی­ ست برای مراقبت از خودمان و جهان و دیگری و دیگران. بیهوده نیست که می­گویند مردم شناسی زندگی و زیربنای علوم انسانی­ است. مردم شناسان به دیگری و تعهد داشتن به زندگی بهتر برای مردمان مورد مطالعه­ ی خود وفادارند. پس راه نجات جهان مردم شناسی است زیرا مردم شناسی همواره به هم زیستی با طبیعت و تعادل رابطه­ ی انسان و محیط می­ اندیشد. فراموش نکنیم جهان و نیا­زهای آن ما را به سوی مردم شناسی می­خواند.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.