خبر خیلی کوتاه بود: ” تیم فوتبال سپیدرود رشت بار دیگر منتقل شد.”
اگر اشتباه نکنم تیم فوتبال سپیدرود برای سیزدهمین بار پیاپی، در دو سه سال اخیر تغییر مدیریت یا مالکیت داده است. این نتیجه فوتبال فارسی است که گیلان گرفتار آن شده است.
در این که سپیدرود نیاز به تغییر مالکیت داشت شکی نیست، اما انتخاب های نادرست و انتقال های بی فایده باعث شده در این دو سه سال، بارها افسار این باشگاه بین افراد لایق و نالایق دست به دست گردد و نتیجه اش شود سقوط به لیگ پایین تر.
سقوطی که خونهای زیادی به جوش آورد و قلبهای بیشماری را به درد؛ اما دست و دل آن کسانیکه باید می لرزید، هرگز نلرزید.
در آخرین تغییری که در سپیدرود رخ داده است، ظاهرا مسعود حیدری از وابستگان غلامعلی جعفرزاده یکی از نمایندگان رشت در مجلس شورای اسلامی، روز گذشته توانست مدیریت! سپیدرود را در اختیار بگیرد.
درست شنیدید “مدیریت،” چراکه “مالکیت “همچنان در اختیار کیومرث بیات باقی ماند.
روز گذشته در حالیکه اغلب مردم درگیر تعطیلات پایان هفته ای خود بودند، کیومرث بیات و مسعود حیدری قراردادی را با هم امضا کردند که طی آن من بعد بیات همچنان به عنوان موسس در باشگاه سپیدرود باقی خواهد ماند، اما مدیرعاملی و اداره امور این باشگاه از قبیل عقد قراردادهای فوتبالی و اقتصادی و اجازه مذاکره برای واگذاری و مسایل دیگر برعهده آقای حیدری خواهد بود.
اینکه حیدری با کدام سابقه ورزشی و مدیریتی پای در چنین میدان بزرگی گذاشته است جای خود دارد اما این چه انتقالی است که مالک همچنان مالک خواهد ماند با این شرط که اختیار مال خود را نداشته باشد؟
آیا این قرارداد دور زدن علی کریمی است؟
آیا این قرارداد بهانه ای برای ساکت کردن هواداران است؟
آیا این قرارداد نقشه ای برای تصاحب یک میلیارد تومان اهدایی از سوی دکتر نوبخت است؟ و… سئوالات زیادی از این دست که یقینا پاسخی برای ان وجود نخواهد داشت چراکه اگر وجود می داشت حیدری و هیات فوتبال کمی شفاف تر در خصوص این انتقال صحبت می کردند.
شک نکنید مدیر عامل همه کاره فعلی که اختیاراتش از مالک نیز فراتر رفته در مسیری قرار دارد که مالکان و مدیران پیشین رفته اند و دیر زمانی نیست که باز هیات فوتبال و در راس آن اداره کل ورزش کاسه چه کنم، چه کنم، برای یافتن مالکی دیگر به دست خواهند گرفت.
اما بازی جدید چگونه رقم خورده است؟
زمانی که علی کریمی قصد کناره گیری از مالکیت و مربیگری سپیدرود را داشت، در قراردادی که برای واگذاری با بیات امضا کرد، دو بند بسیار مهم به نفع خود گنجاند. ” خریدار جدیدی که برای سپیدرود اقدام می‌کند باید در ابتدا تضمین کند که مبلغ یک میلیارد تومان از چک‌هایی که علی کریمی به طلبکاران داده است را وصول کند تا مشکلی از این بابت به وجود نیاید.”
دومین بندی که در قرارداد آمده این است که “خریدار جدید باید مبلغی معادل با ۲ میلیارد تومان به عنوان حق امتیاز باشگاه به علی کریمی پرداخت کند.”
اگر دقت کرده باشید همه این پولها باید زمانی پرداخت می شد که مالکیت باشگاه به فرد جدیدی منتقل می شد، اما اگر به نوع قرارداد بیات و حیدری توجه کنید در می یابید که مالکیت منتقل نشده بلکه آقای مالک طی قراردادی برای خود یک مدیرعامل انتخاب کرد، منتها یک مدیرعامل همه کاره که احتمالا به خود بیات هم اجازه عبور از دم درب باشگاه را نخواهد داد.
در روشی که هیات فوتبال گیلان و اداره کل ورزش و جوانان استان برای عبور از بحران در نظر گرفته اند اصلا آینده نگری نشده است این روش حتی مسکن کدئین دار هم نیست یک مسکن خیلی معمولی است که هر آن امکان دارد دوباره درد سپیدرود سر باز کند.
البته وقتی افسار باشگاه در اختیار رییس هیات شطرنج داده می‌شود، انتظار اینگونه مهره چینی و بازی با مهره ها را هم باید داشت. بیات به خوبی سربازها را در صفحه شطرنج سپیدرود جابه جا می کند و هیچ حرکتی از سوی رقیب نمی تواند جایگاه شاه و وزیر را حتی تهدید هم کند.
در زمین سپیدرود این سربازها هستند که تلفات می دهند و از اسب و فیل نیز کاری ساخته نیست، اما شاه نیز در قلعه خودش آرام تپیده چرا که در این استان قدرتی برای عبور از بحران خودساخته در سپیدرود وجود ندارد.
